خلاصه ماشینی:
"همانطور که کشورهای مصرفکننده،نگران دسترسی مدوام و مطمئن به منابع نفت و گاز هستند،کشورهای تولید و صادرکننده هم نگران امنیت تقاضا به مفهوم دسترسی به بازارهای مصرف واقعی و پایدار برای تولیدات حاصل از سرمایهگذاری خود هستند کشورهای مصرفکننده با استفاده از سیاستهای پولی و مالی،و اعمال مالیات سنگین برآوردههای نفتی و پرداخت یارانه به زغال سنگ و حاملهای جایگزین نفت و گاز و علیرغم ابراز نگرانی در مورد گرم شدن و تغییرات آبوهوا،امنیت تقاضا انرژی را به مخاطره انداختهاند.
بنابراین دسترسی به انرژی هستهای از این منظر برای کشور دارای جمعیت جوان و در حال توسعهای چون ایران در چارچوب NPT و تدابیر حفاظتی آن اجتنابناپذیر است که باید مورد حمایت جامعه جهانی قرار گیرد که خود کمک به تأمین امنیت عرضه در بخش سوختهای فسیلی خواهد بود.
در سالهای اخیر،جمهوری اسلامی ایران علاوهبر سهم قابل توجهی که به عنوان یک عضو عمده اوپک در تأمین ثبات بازارهای بین المللی نفت داشته و بطور مؤثر و پیگیر همچون شکلگیری اوپک در تأسیس و شکلگیری مجمع کشورهای صادرکننده گاز که در تأمین امنیت و ثبات بازار جهانی گاز تأثیر سازندهای خواهد داشت،نقشآفریده،برنامههای توسعهای را نیز در بخش نفت و گاز به اجرا درآورده و ضمن جبران افت طبیعی تولید بر ظرفیت تولید نفت خودافزوده و در بخش گاز تولید آن را چند برابر کرده است."