چکیده:
نشاط معنوی رضایت قلبی و لذتی است که در زیر امواج متلاطم زندگی، به تاب آوری کمک میکند. در تبیین رابطه نشاط معنوی با سلامت نیز قابل توجه است که نشاط معنوی موجب امیدواری و افزایش معنا در زندگی میشود. بر اساس اهمیت نقش نشاط معنوی، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نشاط معنوی در رابطه میان سرمایههای اجتماعی و حمایت اجتماعی با تاب آوری کارکنان در برابر همهگیری بیماری کووید 19 در دوران فاصله گذاری اجتماعی انجام پذیرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی پیمایشی با طرح همبستگی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل همه کارکنان زن و مرد شاغل به کار در پردیس کشاورزی دانشگاه تهران در اسفند سال 1398 بود که در حدود 574 نفر بودند. حجم نمونه شامل 234 کارمند زن و مرد بودند که بر طبق جدول مورگان تعیین و با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. جمع آوری دادهها با استفاده از پرسشنامههای ویژگیهای جمعیت شناختی، نشاط معنوی، سرمایههای اجتماعی، حمایت اجتماعی و تاب آوری به صورت حضوری و انفرادی صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که مدل طراحی شده برای تبیین تاب آوری کارکنان با توجه به نقش نشاط معنوی، از شاخصهای برازش قابل قبولی برخوردار بود. بر این اساس رابطه متغیرهای سرمایههای اجتماعی و حمایت اجتماعی با تاب آوری از طریق نشاط معنوی در قالب تحلیل مسیر مورد تایید قرار گرفت. بدین شرح که متغیر نشاط معنوی نقش تسهیل کننده در رابطه میان سرمایه اجتماعی و حمایت اجتماعی با تاب آوری نشان داد. همچنین دو متغیر پیش بین سرمایه اجتماعی و حمایت اجتماعی اثر مستقیم و مثبت بر تاب آوری کارکنان داشتند. در جمعبندی یافتههای پژوهش حاضر می توان گفت رابطه مستقیم سرمایه اجتماعی و حمایت اجتماعی با تاب آوری مثبت معنادار بود. همچنین رابطه غیرمستقیم سرمایه اجتماعی وحمایت اجتماعی با تابآوری از طریق نشاط معنوی، مثبت و معنادار بود. بر این اساس مدل پژوهش تایید شد. یافتههای پژوهش حاضر بدین معنی بود که نشاط معنوی در بین کارکنان نقش تسهیل کننده در افزایش تاب آوری دارد. بدین شرح که با افزایش سرمایه اجتماعی و احساس حمایت اجتماعی در کارکنان، نشاط معنوی آنها نیز افزایش یافته و در نهایت تاب آوری آنها در برابر استرس بیماری کرونا افزایش مییابد. بر این اساس بر طبق نتایج میتوان گفت جهت تبیین تاب آوری در مقابل بیماری کرونا در دوران فاصله گذاری اجتماعی، از مزایای سرمایههای اجتماعی و احساس حمایت اجتماعی سود برد و نشاط معنوی و تاب آوری را در ایام بیماری ارتقاء بخشید.
This study examines the mediator role of spiritual happiness in the relationship between social capital and social support with employee’s resiliency against Covid-19 diseases pandemy during social distance. The research method was descriptive correlational. The study population consisted all of employees (No= 574) in Tehran University Agriculture College, in 1399 spring. 200 employee were selected as a samples by available sampling method. To collect research data questionnaire as Afrooz spiritual happiness, social capital (Nahapiet and Ghoshal) , social support (Phillips) and Conner & Davidson resilience was used. Data analysis was done by using structural equation modeling in AMOS And Spss-22 software. The results showed that the research model was very favorable fit with experimental data, and spiritual happiness has mediating role in relation with social capital and social support with employees resiliency in against Corona virus diseases, in the Social distance period. Accordingly, the relationship between the variables of social capital and social support with resilience through spiritual happiness was confirmed in the form of path analysis. Thus, the variable of spiritual happiness showed a facilitating role in the relationship between social capital and social support with resilience. Also, the two social capital and social support variables had a direct and positive effect on employee resilience. Based on the results, it can be concluded that spiritual happiness among employees is the role of facilitator in promoting resilience. This means that the increase in social capital and social support, led to increase of spiritual happiness, and also resilience increased in front of coronavirus disease stress. In order to explain the resiliency in front of the corona disease during social distance social, we can use benefits of social capital and social support benefits to increase spiritual happiness and resilience.