چکیده:
یکی از مباحث مهم و مناقشهبرانگیز در کلام اسلامی و مبحث معاد که همواره ذهن متکلمان و اندیشمندان دینی را به خود مشغول داشته، شفاعت است. این موضوع از آن نظر مهم است که از سویی با توحید و از سوی دیگر با عدل الهی، ارتباط نزدیکی دارد. دربارۀ این موضوع، از دیرباز تا کنون، نقدهای گوناگونی طرح شده است؛ جمعی آن را انکار کرده و گروهی دیگر آن را دستاویز زیادهخواهی امیال و آمال خود دانستهاند تا سرپوشی بر رفتارشان باشد. واژۀ شفاعت با تمام مشتقاتش، سی بار در قرآن آمده است و این خود نشاندهندۀ اهمیت این موضوع است.
خلاصه ماشینی:
در قرآن مىخوانیم: وَالَّذینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ اَوْلِیاءَ ما نَعْبُدُهُمْ اِلاّ لِیُقَرِّبُونا اِلى اللَّهِ زُلْفاً اِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فیما هُمْ فیه یَخْتَلِفُونَ( 1 ؛ «کسانى که غیر از خدا را اولیای خود قرار دادند و مىگفتند: اینها را عبادت نمىکنیم مگر به این دلیل که ما را به خداوند نزدیک کند، خداوند روز قیامت میان آنها در آنچه اختلاف داشتند، داورى خواهد کرد».
و من مىگویم: راضى شدم، راضى شدم!» شفاعت اهل بیت( در قرآن كریم آیات فراوانى وجود دارد كه به گفتۀ مفسران و به بیان احادیث، در مورد اهل بیت( و شفاعت آنها نازل شده است؛ از جمله آیهای است که میفرماید: مَن ذَا الَّذِى یَشْفَعُ عِندَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ( 3 ؛ «کیست آن كس كه جز به اذنش در پیشگاهش شفاعت كنند؟» معاویة بن عمار از امام صادق( دربارۀ منظور این آیه پرسید، حضرت فرمود: «نَحْنُ أُولَئِكَ الشَّافِعُونَ؛ 4 ما از شفاعتكنندگان هستیم».
شفاعت امام حسین( نسبت به تأخیر عمر آیتاللَّه حائری هنگامی که آیتاللَّه حائری، سرپرست حوزۀ علمیه اراک بودند، برای مرحوم آیت اللَّه حاج آقا مصطفی اراکی، چنین نقل کردند: در آن هنگام که در کربلا بودم و به درس و بحث اشتغال داشتم، شبی که شب سهشنبه بود، در عالم خواب دیدم شخصی به من گفت: ای شیخ عبدالکریم!
همان دم دیدم شخصی نزد آن دو نفر که میخواستند روحم را قبض کنند، آمد و به آنها گفت: حضرت سیدالشهدا( فرمودند: شیخ عبدالکریم به ما متوسل شده و ما هم در پیشگاه خدا از او شفاعت کردیم تا عمرش را به تأخیر بیندازد، خداوند شفاعت ما را پذیرفت، بنابراین شما روح او را قبض نکنید.