خلاصه ماشینی:
سیر تکاملی ایمان انسان آیتالله محمد تقی مصباح یزدی توفیق الهی، انگیزه، پذیرش نصحیت؛ اسباب کار خیر اختیاری امام جواد«ع» در روایتی میفرمایند: الْمُؤمِنُ يحْتَاجُ إِلَى تَوفِيقٍ مِنَ اللَّهِ وَوَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَقَبُولٍ مِمَّنْ ينْصَحُه؛(1) «مؤمن به توفیقی از خدا و پند دهندهای از جانب خودش و پذیرش از کسی که برای او خیرخواهی میکند احتیاج دارد.
درباره اين روايت میتوان بحثهاي بسیار متنوعي را ارائه داد، اما اجمالاً بحث را از اين جهت مطرح ميکنیم که علت ذکر اين سه عامل در کنار هم چیست؟ شايد انتخاب اين سه عامل به عنوان امور مورد نیاز مؤمن بدین خاطر است که يک کار اختياري از سر ايمان، وقتي از انسان سر ميزند که سهگونه اسباب براي وی فراهم شوند: یکی اسبابي است که خود انسان هيچ گونه دخالتي در آن ندارد و پیش از عمل وی بايد فراهم شود.
» انسان برای انجام کار خیر به عاملی دروني نیازمند است که او را به طرف جلو هُل بدهد که اگر اين عامل در انسان نباشد، هر چند اسباب بیرونی هم فراهم باشد از آنها استفاده نميکند و اساسا اعتنایی به آنها نخواهد کرد و حتی وقتی نام برخی امور را میشنود بسیار بر او سنگین میآید و اصلا تمایلی به شنیدن نام آنها هم ندارد.
مقصود از ذکر اين حديث در اينجا تذکر این نکته است که آن شخص در نامهاش به امام«ع» عرض کرد اموال را دزدها بردند، اما حضرت در جواب نوشتند اگر خدا از ما چيزي را بگيرد ما نگران نيستيم، زیرا اجر و مزدش را به ما خواهد داد.