مدل تبیین احساس شادکامی دانشجویان توسط جهت‌گیری مذهبی درونی با توجه به نقش میانجی‌گر خوش‌بینی و امیدواری مقاله

چکیده:

اهداف: یکی از عوامل تاثیرگذار بر شادمانی افراد جامعه، اعتقادات مذهبی است. علاوه بر جهت‌گیری مذهبی، عوامل دیگری نیز بر شادکامی تاثیرگذار هستند که از آن جمله می‌توان به خوش‌بینی و امیدواری اشاره کرد. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل تبیین احساس شادکامی دانشجویان توسط جهت‌گیری مذهبی درونی با توجه به نقش میانجی‌گر خوش‌بینی و امیدواری بود. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع توصیفی- همبستگی است که بین دانشجویان موسسه غیرانتفاعی راغب اصفهانی در شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶ به تعداد ۳۷۷ نفر انجام شد. این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد، مقیاس جهت‌گیری مذهبی آلپورت، مقیاس امید بزرگسالان (AHS) و آزمون جهت‌گیری زندگی (LOT) بود. برای آزمون مدل، از ضریب همبستگی پیرسون، روش تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری (SEM)، با به‌کارگیری روش برآورد حداکثر درست‌نمایی (ML) و روش بوتاستراپ استفاده شد. تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای AMOS ۲۲ و SPSS ۱۸ صورت گرفت. یافته‌ها: بین تمام متغیرهای مدل با یکدیگر همبستگی مثبت و معنی‌دار وجود داشت (۰۱/۰p). شاخص‌های برازش برای مدل پژوهش در دامنه مطلوبی قرار داشتند؛ بنابراین مدل حاضر با داده‌های تجربی هماهنگ بود. همچنین تمامی ضرایب مسیر مدل، به‌جز مسیر خوش‌بینی به شادکامی، مثبت و معنی‌دار بودند. علاوه بر این، تمامی اثرات غیرمستقیم مدل نیز معنی‌دار بودند. نتیجه‌گیری: جهت‌گیری مذهبی درونی را می‌توان به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر خوش‌بینی، امیدواری و شادکامی در نظر گرفت. اهداف: یکی از عوامل تاثیرگذار بر شادمانی افراد جامعه، اعتقادات مذهبی است. علاوه بر جهت‌گیری مذهبی، عوامل دیگری نیز بر شادکامی تاثیرگذار هستند که از آن جمله می‌توان به خوش‌بینی و امیدواری اشاره کرد. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل تبیین احساس شادکامی دانشجویان توسط جهت‌گیری مذهبی درونی با توجه به نقش میانجی‌گر خوش‌بینی و امیدواری بود. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع توصیفی- همبستگی است که بین دانشجویان موسسه غیرانتفاعی راغب اصفهانی در شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶ به تعداد ۳۷۷ نفر انجام شد. این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد​​، مقیاس جهت‌گیری مذهبی آلپورت، مقیاس امید بزرگسالان (AHS) و آزمون جهت‌گیری زندگی (LOT) بود. برای آزمون مدل، از ضریب همبستگی پیرسون، روش تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری (SEM)، با به‌کارگیری روش برآورد حداکثر درست‌نمایی (ML) و روش بوتاستراپ استفاده شد. تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای AMOS ۲۲ و SPSS ۱۸ صورت گرفت. یافته‌ها: بین تمام متغیرهای مدل با یکدیگر همبستگی مثبت و معنی‌دار وجود داشت (۰۱/۰p). شاخص‌های برازش برای مدل پژوهش در دامنه مطلوبی قرار داشتند؛ بنابراین مدل حاضر با داده‌های تجربی هماهنگ بود. همچنین تمامی ضرایب مسیر مدل، به‌جز مسیر خوش‌بینی به شادکامی، مثبت و معنی‌دار بودند. علاوه بر این، تمامی اثرات غیرمستقیم مدل نیز معنی‌دار بودند. نتیجه‌گیری: جهت‌گیری مذهبی درونی را می‌توان به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر خوش‌بینی، امیدواری و شادکامی در نظر گرفت.