چکیده:
هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودپنداره، پذیرش خویشتن و خودانتقادگری در زنان وابسته به مواد بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. 28 زن وابسته به مواد در شهرستان نجف آباد با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (14 نفر) و کنترل (14 نفر) گمارده شدند. در این پژوهش، پرسش نامه خودپنداره، پرسش نامه خویشتن پذیری غیرمشروط و پرسش نامه خودانتقادگری مورد استفاده قرار گرفتند. دادهها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب افزایش معنی دار سطوح خودپنداره و پذیرش خویشتن و کاهش معنی دار سطوح خودانتقادی در شرکت کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد و این نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار ماندند. نتیجهگیری: با توجه به اثربخشی آموزش ذهن آگاهی، می توان خودپنداره و پذیرش خویشتن را در زنان وابسته به مواد بهبود داد و خود انتقادی را کاهش داد.
Objective: This study aimed to evaluate the effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on self-concept, self-acceptance, and self-criticism in substance-dependent women. Method: The present study was a quasi-experimental study with pretest-posttest and follow-up design with a control group. Twenty-eight substance-dependent women in Najafabad were selected using convenience sampling method and randomly placed into the experimental (n=15) and control (n=15) groups. In the current study, the self-concept uestionnaire, the unconditional self-acceptance questionnaire, and the self-criticism scale were used. The data were analyzed using analysis of variance with repeated measurement. Results: The results showed that the mindfulness-based cognitive therapy intervention significantly increased the levels of self-concept and self-acceptance and significantly decreased self-criticism in the participants of the experimental group compared to the control group and these results remained stable during follow-up stage. Conclusion: Given the effectiveness of mindfulness training, self-concept and self-acceptance can be improved and self-criticism can be reduced in substance-dependent women.
خلاصه ماشینی:
یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله شناخت - درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب افزایش معنیدار سطوح خودپنداره و پذیرش خویشتن و کاهش معنیدار سطوح خودانتقادی در شرکت کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد و این نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار ماندند.
Xu, Oei, Liu, Wang & Ding 2.
Segal, Teasdale &Williams Moskowitz 9.
مداخله های مبتنی بر ذهن آگاهی در حال حاضـر در درمان اختلال سـوءمصـرف مواد نیز مورد توجـه قرار گرفتـه اـند و در این زمینـه ـبه کـار برده شـــده اـند و نتـایج و آـثار مثبـت درمـانی داشـــته اند (تیموری، رمضـــانی و محجوب ، ١٣٩٤؛ حجت ، حمیدی، نظریکمال و غنیفر، ١٣٩٧).
مروری بر پیشـینه پژوهشـی نشـان میدهد که تاکنون پژوهشـی که رویکرد ذهن آگاهی را در حوزه ی ارتقای ابعاد روان شـناختی مبتلایان به سـوءمصـرف مواد و بخصـوص در حوزه های خودپنداره ، پذیرش خویشـتن ، و خودانتقادی به کار گرفته باشـد، انجام نشـده اسـت .
Treloar, Laybutt & Carruthers Matthew & Howard آیـا شـــنـاخـت درمـانی مبتنی بر ذهن آگـاهی بر خودپنـداره ، ـپذیرش خویشـــتن و خودانتقـادی زنان وابسته به مواد شهر نجف آباد تاثیرگذار است ؟ روش جامعه ، نمونه و روش نمونه گیری پژوهش حاضـر در قالب نیمه آزمایشـی با طرح پیش آزمون -پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل بود.
همچنین ، به متخصـصـان این حوزه پیشـنهاد میشـود که شـناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را به عنوان الگویی جهت افزایش خودپنداره و پذیرش خویش و کاهش میزان سـطوح خودانتقادی در کار با افراد وابسـته به مواد در نظر داشـته باشـند.