خلاصه ماشینی:
"داستان (به تصویر صفحه مراجعه شود) «لنگستن هیوز»نام بزرگ جهان شعر،داستان و نمایشنامهنویسی سیاهپوستان،در ایران بیشتر به دلیل وجهه شاعریش و برای اثر«سیاه همچون اعماق آفریقای خودم»معروف شده است،اما قدرت آفرینش این شاعر بزرگ تنها به شعر محدود نشده و در دیگر انواع ادبی نیز از خود توانایی مثالزدنیای نشان داده است.
سرنوشتی که قبلا نویسنده برای آنان تعیین کرد و ابتدا به صورت سوبژکتیو،در همان اوایل داستان به ما داده شده درواقع سرنوشت جدایی کاراکترها، قبل از شروع داستان تعیین شده است و جدا شدن کاراکترها در روال این داستان تنها لحظات کوچکی از جدایی ممتد و طولانیای بوده،که در دستمایه داستانی وجود داشته است.
گویی لنگستن هیوز خوانندگان داستانش را خیلی دوست دارد و میخواهد آنها زیاد دچار بحران عاطفی و آزردگی نشوند و این آزادی را به خوانندگان میدهد تا در داستان سهمی داشته باشند و خود به حدس و کنار زدن لایههای پنهان رویدادها بپردازند."