چکیده:
طبیعت و جهان هستی که رحمت فراگیر الهی به موجودات هستی است، نظام خاص خود را دارد که علاوه بر فوائد بیشمار، گاهی اوقات برای مخلوقات اثراتی زیانبار دارد؛ که حوادث طبیعی از آن جملهاند. انسان به علت ناآگاهی از حکمت وقوع این حوادث؛ غالبا با نگاهی ظاهری و داوری غیر منصفانه، بروز این بلایا را بیعدالتی و شر مطلق پنداشته و از حقیقت موضوع دور مانده است. با توجه به بیان حقیقت علل وقوع حوادث عالم طبیعت در آیات و روایات و ضرورت وجود مدیریت صحیح بحران جهت مقابله آگاهانه و تبدیل تهدید این بلایا به فرصت بهره برداری بشر؛ این پژوهش بر آن است تا با روشی توصیفی و تحلیلی و با گردآوری اطلاعات به روش کتابخانهای با بهره مندی از فقه پویای اسلام و کاربرد آن در حل مسائل مستحدثه به بررسی راهکارهای پیشگیری و مقابله با این حوادث و بیان مبانی فقهی مدیریت بحران در بلایای طبیعی بپردازد.
Nature and the universe, which is the divine mercy of all beings, has its own system in addition to numerous benefits, sometimes has harmful effects for creatures, of which natural disasters are among them. Because of the ignorance of the wisdom of these events, human beings often consider the injustice and absolute evil to be an unreasonable look and unfair judgment and is far from the truth. Regarding to the wisdom of occurrence of the events of the The universe of nature as coming in the Quran and narratives and the necessity of having correct management of the crisis for the purpose of coping with the consciousness and turning the threat of these disasters into human opportunity, this research seeks to be descriptive and analyzing and collecting information in a library method with the use of dynamic Islamic jurisprudence and its application in solving the problems of the updates to study the strategies for preventing and confronting these incidents and expressing the jurisprudential foundations of crisis management in natural disasters.
خلاصه ماشینی:
(احمدی، ١٣٩٣) در مورد عدالت درون نسلی ، اگر ساختار نظام اجتماعی در بهره مندی از منابع طبیعی بر اساس اصل عدالت شکل بگیرد و قدرت ، امکانات و محدودیت ها درست و عادلانه توزیع شود علاوه بر اینکه همه افراد یک نسل می توانند جهت رفع نیازهای اساسی خود از منابع طبیعی استفاده کنند، از تخریب محیط زیست که زمینه ساز وقوع حوادث طبیعی ناگوار است نیز جلوگیری می شود.
از آنجا که عدم رعایت مقررات ایمنی در ساخت و سازها و بهره برداری بی رویه از منابع آبی و طبیعت از موانع اساسی توسعه و موفقیت طرحهای کاهش خطر پذیری در حوادث طبیعی است ، لذا از آنجا که عموم مردم در بحث امر به معروف و نهی از منکر دخیل هستند، استفاده از مفهوم کلیدی امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی، مشارکت و نظارت جامعه را بر استفاده از منابع و حفظ محیط افزایش می دهد که این امر می تواند وسیله ای برای جلوگیری از نقض مقررات و پیشگیری از خطرات احتمالی باشد.
نقش بازدارنده قاعده اتلاف در پیشگیری از وقوع حوادث طبیعی و جبران خسارات ناشی از آن ، این گونه بیان می شود که اگر کسی با بهره برداری بی رویه و تخریب منابع طبیعی به محیط زیست آسیب بزند و باعث اتلاف سرمایه های طبیعی همگانی شده و زمینه وقوع حوادث طبیعی را فراهم سازد، مکلف به جبران خسارت می باشد.