چکیده:
طرح مقدماتی آمایش سرزمین در ایران اسلامی در دهه ۶۰ مورد توجه قرار گرفته و در برنامه پنج سالۀ کشور به عنوان مهمترین قانون به تصویب رسیده است. این قانون از برنامه چهارم، شروع و در برنامه پنجم تکمیل و در برنامه ششم ادامه یافته است اما متاسفانه در جغرافیای انتخابات استانها به سبب بخشی نگری کاندیداها، این قانون هنوز در سند توسعه استان ها عملیاتی نگردیده است و جغرافیای انتخابات گاه و بی گاه سبب آسیب پذیری قوانین می شود. این پژوهش، از نوع بنیادین و نظری است و روش جمع آوری داده ها در این پژوهش اسنادی و کتابخانه ای و شیوۀ تحلیل اطلاعات نیز توصیفی – تحلیلی مبتنی بر روش شناسی کیفی می باشد. نتایج تحقیق نشان داده است که آمایش سرزمینی به عنوان چارچوب بلندمدت در برنامه ریزی ها باید مبتنی بر اصول مختلف از جمله ملاحظات دفاعی و امنیتی؛ حفاظت محیط زیست و احیاء منابع طبیعی؛ حفظ هویت اسلامی، ایرانی و حراست از میراث فرهنگی؛ کارایی و بازدهی اقتصادی؛ وحدت و یکپارچگی سرزمینی؛ گسترش عدالت اجتماعی و تعادل های منطقه ای؛ تسهیل و تنظیم روابط درونی و بیرونی اقتصاد کشور؛ باشد. همچنین، اثرات قانونگذاری در جغرافیای انتخابات اگر آمایشی باشد اقتصاد مقاومتی رخ داده و رشد 8% در کشور را تضمین می نماید اما تا به حال این نگرش علمی که همراه با یک تفکر فلسفی می باشد به وجود نیامده است و هزینه های کشور در برخی از پروژهها به هدر رفته است.
The preliminary plan of land management in Islamic Iran was considered in the 60's and was approved as the most important law in the five-year plan of the country. This law started from the fourth plan, completed in the fifth plan and continued in the sixth plan, but unfortunately in the geography of provincial elections due to the partisanship of candidates, this law has not yet been implemented in the provincial development document, even the sea in land management law in Iran has been neglected, which is why the ports and islands of Islamic Iran have not been developed. And the geography of elections occasionally makes laws vulnerable. The effects of legislation in the geography of elections, if it is organized, a resistance economy occurs and guarantees 8% growth in the country. So far, this scientific attitude, which is accompanied by a philosophical thinking, has not been developed. Projects are wasted Land use planning as a long-term framework in planning should be based on various principles including defense and security considerations; environmental protection and restoration of natural resources; preservation of Islamic and Iranian identity and protection of cultural heritage; economic efficiency and effectiveness; unity And territorial integrity; expansion of social justice and regional balances; facilitation and regulation of internal and external relations of the country's economy; Be.
خلاصه ماشینی:
نتايج تحقيق نشان داده است که آمايش سرزميني به عنوان چارچوب بلندمدت در برنامه ريزي ها بايد مبتني بر اصول مختلف از جمله ملاحظات دفاعي و امنيتي ؛ حفاظت محيط زيست و احياء منابع طبيعي ؛ حفظ هويت اسلامي ، ايراني و حراست از ميراث فرهنگي ؛ کارايي و بازدهي اقتصادي ؛ وحدت و يکپارچگي سرزميني ؛ گسترش عدالت اجتماعي و تعادل هاي منطقه اي؛ تسهيل و تنظيم روابط دروني و بيروني اقتصاد کشور؛ باشد.
بر اين اساس ، بررسي و مطالعۀ قانون آمايش و ساماندهي فضايي همگام با جغرافياي انتخابات در جمهوري اسلامي ايران مي تواند در توسعه و پيشبرداهداف سند چشم انداز و اسناد بالادستي مؤثر باشد.
جايگاه آمايش سرزمين در نظام برنامه ريزي کشور آمايش سرزميني به عنوان چارچوب بلندمدت در برنامه ريزي ها بايد مبتني بر اصول زير باشد: ملاحظات دفاعي و امنيتي ؛ حفاظت محيط زيست و احياء منابع طبيعي؛ حفظ هويت اسلامي ، ايراني و حراست از ميراث فرهنگي ؛ کارايي و بازدهي اقتصادي ؛ وحدت و يکپارچگي سرزميني ؛ گسترش عدالت اجتماعي و تعادل هاي منطقه اي؛ تسهيل و تنظيم روابط دروني و بيروني اقتصاد کشور؛ و توجه به توسعه متکي بر منابع داخلي و رفع محروميت ها، خصوصاً در مناطق روستايي کشور(کرم نيا، ١٣٩١: ٥).
قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادي ، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران ، (١٣٨٤-٨٨)، سازمان مديريت و برنامه ريزي کشور.