بررسي تطبيقي مباني فلسفي - تربيتي انديشه هاي افلاطون و پيترز با تأكيدبر نظريه آموزش و پرورش آزاد مقاله

پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی مبانی فلسفی - تربیتی اندیشه‌‌های افلاطون و پیترز با تأکید بر نظریه آموزش و پرورش آزاد می‌پردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش، تحلیل اسنادی بوده و در این جهت کلیه منابع و مراجع موجود ومرتبط با آراء و اندیشه‌های افلاطون وپیترز مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌های پژوهش با توجه به سؤالات پژوهشی به شرح ذیل می باشد؛ 1- بر اساس دیدگاه افلاطون، تعلیم و تربیت بر چه مبانی فلسفی – تربیتی استوار است؟ اندیشه اعتلای روحیه جستجوی حقیقت به خاطر خود حقیقت، فریفته نشدن به ظواهر اشیاء ویا اندیشه‌ها، انتقال ارزش‌ها به نسل جدید، بهره‌مندی از با استعداد‌ترین افراد جامعه در جهت خیر عموم، بسنده نکردن به عالم بیرون و شواهد حسی در یادگیری به عنوان مبانی اصلی فلسفی – تربیتی افلاطون می باشد. 2- بر اساس دیدگاه پیترز، تعلیم وتربیت بر چه مبانی فلسفی – تربیتی استوار است؟ مبنای ارزشمندی فی نفسه کسب دانش، تربیت انسان فرهیخته، نگرش غیر ابزاری به دانش داشتن، اهمیت دانش برای ذهن، ارتباط بین دانش و واقعیت، به عنوان مبانی اصلی فلسفی – تربیتی پیترز می باشد. 3- در مقایسه میان این دو دیدگاه، چه تفاوت‌ها و مشابهت هایی وجود دارد؟ افلاطون وپیترز هر دو از مدفعان نظریه آموزش وپرورش آزاد هستند.افلاطون به عنوان پدر نظریه آموزش وپرورش آزاد وپیترز به عنوان مدافع معاصر این نظریه می باشد. هردو فیلسوف، هدف اصلی تعلیم و تربیت را، تنویر ذهن می دانند واهمیت دانش برای ذهن را مورد تأکید قرار داده اندو شعار اصلی شان " دانش به خاطر خودش" است وجه مشابهت دیگر، این است که هر دو فیلسوف، وجه عقلانیت انسان را مورد تأکید قرار داده‌اند.هر دو فیلسوف رویکرد غیر ابزاری نسبت به تعلیم وتربیت دارند واین رویکرد غیر ابزاری آنان می‌تواند فضای مناسبی در تعلیم و تربیت، امروز جامعه ما که همچنان در چنبره سودگرایی قرار دارد، بگشاید. اما از جهتی دیگر بین دیدگاه‌های این دو فیلسوف تفاوت‌های نیز وجود دارد. تاکید بیش از حد افلاطون بر توانایی عقل در منظومه شناختی انسان و اینکه با آن می توان تمام مشکلات بشری را حل و فصل نمود، امروزه مورد تردید است.کم توجهی افلاطون به ابعاد عاطفی و هیجانی در تعلیم و تربیت به عنوان یکی از ضعف های نظام تربیتی او به حساب می‌آید. یکی از انتقادات وارده بر افلاطون، کم توجهی او به علوم تجربی و کاربردی در مقابل فلسفه و علوم محض می‌‌باشد. بر تحليل‌هاي پيترز انتقادهايي وارد شده كه از محدود كردن فلسفه به تحليل و نابسندگي روش تحليل تا نارسايي تحليل‌هاي خاص او و فرو كاستن انسان به عقل را در بر مي‏گيرد.