چکیده:
زمینه و هدف: در راستای اجرای بند یک اصل 111 قانون اساسی جمهوری اسلامیایران، در بند سوم سیاستهای کلی سلامت موارد مرتبط با سلامت روان مطرح شده است. فهم کامل و شناخت عمیق مفاد و ابعاد این سیاستها به منظور اجرای صحیح آنها ضروری بهنظر میرسد. این مطالعه با هدف تبیین دقیق عنوان "سلامت روان"، "شاخصهای آن" و "چگونگی ارتقای آنها" که از مفاهیم و واژههای بند سوم این سیاستها استخراج شده، انجام شده است.
روش کار: در جهت انجام این مطالعه کیفی از ترکیبی از روشهای معمول شامل مطالعه منابع و متون، اسناد بالادستی، پایگاههای اطلاعاتی معتبر انگلیسی و فارسی زبان، تحلیل وضعیت موجود و جلسه بحث با صاحبنظران استفاده شد و در نهایت درخصوص تحقق و دستیابی به شاخصهای مدنظر جمعبندی صورت پذیرفت.
یافتهها و نتیجهگیری: تحقق اهداف این بند مستلزم تدوین برنامههای عملیاتی برای اجرای مداخلات مرتبط با هر شاخص است و رصد کلان شاخصها توسط دستگاهها و سازمانهای مسئول با همکاری سایر بخشهای مرتبط در پیشبرد اهداف در راستای دستیابی به شاخص مورد نظر حائز اهمیت است. بنابراین ضرورت دارد وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشکی، موضوع سلامت روان را که به عنوان یکی از مولفههای بسیار مهم سلامت و درعین حال مغفول همه جوامع ازجمله نظام سلامت جمهوری اسلامی ایران است، با استناد به بند سوم سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری، با کمک راهکارهای اجرایی برنامه عملیاتی سلامت روان مندرج در راهنمای کار سازمان جهانی بهداشت و نیز پیادهسازی شاخصهای سلامت روان پیشنهادی اقدام کرد.
Background: In line with the implementation of paragraph 1 of Article 111 of the Constitution of the Islamic Republic of Iran, issues related to mental health are addressed.
In order to execute the policy correctly, complete comprehension, profound knowledge and implications of policies are essential. The purpose of this study was to define the exact meaning of "mental health", "mental health Indicators" and "optimization of these terms” which relate to the terms and concepts of mental health policies.
Methodology: In this qualitative study, a combination of common methods including studying resources texts, high-level documents, authentic English and Farsi databases, analyzing the current status, and focusing on group discussions with key counterparts were used.
Findings: Operational programs for implementing the interventions related to each indicator and monitoring and evaluating indices by relevant organizations and other counterparts are paramount. Therefore, the Ministry of Health and Medical Education should consider Mental
Health issues as one of the most important components of health which are often neglected. Conclusions: Implemented approaches for mental health action plans advocated in WHO guidelines should be tmplemented.