چکیده:
کنوانسیون بینامریکایی پیشگیری، مجازات و حذف خشونت علیه زنان (کنوانسیون بلم دو پارا) منعقده در سال 1994، نخستین سند اختصاصی در زمینه منع خشونت علیه زنان در جهان است. در واقع، قدیمیترین نظام حقوق بشر در سطح جهان، یعنی نظام امریکایی حقوق بشر، قدیمیترین سند الزامآور تخصصی در زمینه منع خشونت علیه زنان را نیز به خود اختصاص داده است. کنوانسیون بلم دو پارا پیشتاز طرح خشونت علیه زنان در سپهر بین-المللی و شناسایی آن به سان نقض حقوق بشر در عرصههای سیاسی، قضایی، جامعوی (اجتماعی)، اقتصادی و فرهنگی است. کنوانسیون، تعهدات فراگیری در زمینه پیشگیری، مجازات و حذف خشونت علیه زنان برای دولتهای طرف خود ایجاد نموده و الهامبخش و مرجع نوینسازی چارچوب تقنینی ذیربط در قاره امریکا بوده است. افزون بر این، این سند تنها معاهده حقوق بشری اختصاصی راجع به حذف خشونت علیه زن به شمار می-رود که دارای سازکار طرح شکایت فردی است. به نظر میرسد کنوانسیون بلم دو پارا، بهرغم محدود بودن دامنه آن به قاره امریکا، در توسعه نظام بینالمللی منع خشونت علیه زنان و کاهش خلا هنجاری موجود در این عرصه سهم چشمگیری ایفا نموده است. نگارندگان این مقاله در نظر دارند با بهرهگیری از شیوه توصیفی-تحلیلی، به بررسی حمایتهای انجامگرفته از زنان در برابر خشونت، تکالیف دولتها در این زمینه و سازکارهای نظارتی ذیربط به موجب کنوانسیون بلم دو پارا دست یازند.
The Inter-American Convention on the Prevention, Punishment and Eradication of Violence against Women (Belem do Para Convention), adopted in 1994, is the first specific instrument on prohibition of violence against women (VAW) in the world. In fact, the oldest human rights system of the world -e.g. Inter-American human rights system- has secured the oldest specialized binding instrument on VAW to itself. The Belem do Para Convention is a pioneer in placing VAW on the international agenda and in recognizing it as a violation of human rights in the political, judicial, social, economic, and cultural spheres. The Convention has established pervasive obligations for State parties to prevent, sanction, and eradicate VAW, and has served as an inspiration and reference for the modernization of the related legislative framework in the Americas. Furthermore, this instrument is considered the only human rights treaty directed solely toward eradicating violence against women that includes an individual complaint mechanism. I t appears that the Belem do Para Convention, despite being restricted to Americas, has notably contributed to the development of international system on prohibition of VAW and has reduced the normative gap existing in this area. The authors of this article, through a descriptive-analytic method, attempt to study the protections afforded to women against violence, the duties of states in this regard, and the related monitoring mechanisms under Belem do Para Convention.
خلاصه ماشینی:
٣. سازِکارهای نظارتی در زمینه منع خشونت علیه زنان در چارچوب کنوانسیون بلم دو پارا اگرچه انعقاد و تصویب اسناد حقوق بشری و متعهد کردن دولت ها به رعایت آن ها به سان گام نخستین در حمایت و ارتقای حقوق بشر را میتوان ارزشمند قلمداد کرد و آن را نشان گرِ عزم و اراده برای دفاع از انسان ها در برابر نهاد دولت و مهاری بر افسارگسیختگی آن دانست ، ولی بی- گمان اتخاذ تمهیدات و سازِکارها و تشکیل نهادهایی که پیگیر اجرای موازین مندرج در اسناد بوده و بر رفتار و عملکرد دولت ها در قبال تعهدات خویش نظارت داشته باشند ( ,Mehrpour ٢٥ :٢٠٠٨)بایسته ای غیرقابل چشم پوشی است .
Statute for the Follow-up Mechanism of the Implementation of the Inter-American Convention to Prevent, Punish and Eradicate Violence Against Women, “Belém do Pará Convention” (MESECVI) تاریخ ١٠ ژوئن سال ١،٢٠٠٣ گزارش دوسالانه پایبندی به کنوانسیون را دریافت میکند و از دبیرکل میخواهد با هماهنگی کمیسیون بین امریکایی زنان ، کنفرانس دولت های عضو را جهت اتخاذ تصمیم راجع به بهترین شیوه پیگیری اجرای کنوانسیون برگزار نماید.
org/health-topics/fernandes-maria-da-penha-maia-v-brazil-2/ نیز برای تحلیل این پرونده و نقش آن در مبارزه با خشونت علیه زنان به ویژه در کشور برزیل بنگرید به : Paula Spieler,Winter 2011, “The Maria da Penha Case and the Inter-American Commission on Human Rights: Contributions to the Debate on Domestic Violence Against Women in Brazil”, Indiana Journal of Global Legal Studies, Vol. 18, Issue 1,121-143.