چکیده:
چکیده برنامه هسته ای ایران، از نظر غرب ظرفیت آن را دارد که منجر به دستیابی به سلاح هسته ای شود. لذا این برنامه، همراه با غرب ستیزی جمهوری اسلامی ، برای غرب و به ویژه آمریکا یک تهدید امنیتی تلقی می شود.غرب برای محدود کردن ظرفیت هسته ای ایران دو رویکرد کلی دارد که عبارتند از: راه حل مسالمت آمیز یا اقدامات تنبیهی و برخورد نظامی.باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا راه حل نخست ، که منطبق با منشور ملل متحد نیز بود، را پذیرفت. این دیدگاه بر چند جانبه گرایی و نقش سازمان های بین المللی تاکید داشت. مذاکرات میان ایران و شش قدرت جهانی نهایتا به امضای توافق «برنامه جامع اقدام مشترک» یا «برجام» انجامید. براساس این توافق، ایران محدودیت های گسترده بر برنامه هسته ای را پذیرفت و در عوض تحریم های سازمان ملل و همچنین تحریم های یکجانبه ی آمریکا و اروپا لغو شد. چون این توافق مربوط به امنیت بین المللی بود ، عین توافق در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید.ترامپ رئیس جمهور بعدی آمریکا برجام را خلاف منافع ملی دانست و به طور یکجانبه از آن خارج شد. سوال این است که شورای امنیت در قبال نقض برجام چه اقدامی انجام داده است ؟. فرضیه این است که نقض برجام توسط آمریکا، جدیترین و روشن ترین نمونه ناکارآمدی شورای امنیت در حفظ یک توافقنامه مربوط به حفظ صلح و امنیت بین المللی است.
AbstractIran's nuclear program, in the eyes of the West, has the potential to lead to the acquisition of nuclear weapons. Therefore, this program, along with the anti-Westernism of the Islamic Republic, is considered a security threat to the West and especially to the United States.The West has two general approaches to limiting Iran's nuclear capability: a peaceful solution or punitive measures and military action.US President Barack Obama has accepted a peaceful solution, which is in line with the UN Charter. This view emphasized multilateralism and the role of international organizations. Negotiations between Iran and the six world powers eventually led to the signing of a "Joint Comprehensive Plan of Action " or "JCPOA" agreement. Under the agreement, Iran accepted extensive restrictions of its nuclear program, and instead lifted all UN sanctions, as well as unilateral US and European sanctions. Because the agreement was about international security, the same agreement was passed by the UN Security Council.Trump, the next president of the United States, called "JCPOA" against the national interest and unilaterally withdrew.The question is, what has the Security Council done to violate the UN Security Council? The hypothesis is that the violation of the UN Security Council by the United States is the most serious and clear example of the ineffectiveness of the Security Council in maintaining an agreement on the maintenance of international peace and security.
خلاصه ماشینی:
خروج ترامپ از برجام و ناکارآمدي شوراي امنيت سازمان ملل 1 مرتضي نعمتي زرگران استاديار گروه علوم سياسي دانشگاه پيام نور، تهران ، ايران (تاريخ دريافت ٩٩/٢/٩- تاريخ تصويب ٩٩/١٢/١٤) چکيده برنامه هسته اي ايران ، از نظر غرب ظرفيت آن را دارد که منجر به دستيابي به سلاح هسته اي شود.
با اين حال پيگيري برنامه هسته اي توسط جمهوري اسلامي از يک سو مستقيما با امنيت بين المللي سروکار دارد و قدرت هاي بزرگ مي توانند ادعا کنند که ايران در پي دستيابي به سلاح اتمي است و از سوي ديگر ابزار بهتري را در اختيار اروپا و آمريکا قرار مي دهد تا جمهوري اسلامي را تحت فشار قرار دهند.
دوم امضا کنندگان تصور مي کردند از آنجايي که مصوبات شوراي امنيت ضمانت اجرايي دارد، خروج امضا کنندگان از آن غير ممکن يا حداقل دشوار خواهد بود و سوم اينکه برنامه هسته اي ايران ديگر تهديدي عليه صلح بين المللي محسوب نمي شود و لذا ديگر اقدامات تنبيهي قبلي لازم نيست و بايد لغو شوند.
چنين تصور شده است که اروپا و آمريکا به خاطر اينکه ايران به برنامه هسته اي باز خواهد گشت و اين مساله به ادعاي آن ها صلح و امنيت بين المللي را تهديد خواهد کرد، برجام را نقض نخواهند کرد.
نقض قطع نامه ي شوراي امنيت که مربوط به صلح و امنيت بين المللي است ، بايد در شوراي امنيت سازمان ملل متحد بررسي شود( Charter of the United Nations, article ٢٤) و آمريکا که داراي حق وتو است ، مي تواند از اين حق استفاده کرده و مانع تصويب قطع نامه عليه خود در شوراي امنيت شود.
(
, 
, 
)
