چکیده:
هدف: هدف از این پژوهش تعیین اثر رویکرد واقعیت درمانی در اصلاح رفتارهای ضدبهرهوری کارکنان شرکت راهبران فناوری اطلاعات شهر تهران بود.
روش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح دو گروهی نیمه آزمایشی با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان بود تمام وقت در شرکت راهبران فناوری اطلاعات شهر تهران سال 1393-1392 بودند. حجم جامعه مورد مطالعه در این شرکت 103 نفر کارمند بود. حجم نمونه طبق فرمول کوکران 30 نفر و با استفاد از روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شد. جهت جمعآوری دادهها از آزمون ضدبهرهوری مارسوس (2002) که دارای 64 سوال هفت گزینهای در 5 مولفه (خشونت، دزدی، سوءمصرف مواد و غیبت از کار) استفاده شد. مداخلات درمانی در رویکرد واقعیت درمانی در هشت جلسه و هرجلسه 90 دقیقهای اجرا شد. جهت تحلیل دادهها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تحلیل واریانس، آزمون کولموگروف ـ اسمیرنوف، و تحلیل کواریانس) استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که، مداخلات درمانی در رویکرد واقعیت درمانی به طور معنیدار در کاهش سه مولفه از چهار مولفه رفتارهای ضدبهرهوری یعنی خشونت، دزدی و غیبت از کار موثر است ولی در کاهش رفتار اعتیاد کارکنان ناموفق بود (P<0. 05).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای، مشاهده میگردد که رویکرد واقعیت درمانی در اصلاح رفتارهای ضدبهره وری موثر بوده است.
Purpose: The purpose of this study was to determine the effect of reality therapy approach in correcting the anti-productivity behaviors of employees of Rahbaran Information Technology Company in Tehran. Methodology: This quasi-experimental study was a quasi-experimental two-group design with a control group. The statistical population of this study included all full-time employees in Tehran Information Technology Leaders Company in 2013-2014. The study population in this company was 103 employees. The sample size according to Cochran's formula was 30 people and was selected using random sampling method. To collect data, the Marsus (2002) anti-productivity test with 64 seven-choice questions in 5 components (violence, theft, substance abuse and absenteeism) was used. Therapeutic interventions in the reality therapy approach were performed in eight sessions of 90 minutes per session. Descriptive and inferential statistics (analysis of variance, Kolmogorov-Smirnov test, and analysis of covariance) were used to analyze the data. Result: The results showed that therapeutic interventions in the reality therapy approach were significantly effective in reducing three of the four components of anti-productivity behaviors, namely violence, theft and absenteeism, but were unsuccessful in reducing employees' addictive behavior ( P Conclusion: According to the findings, it is observed that the reality therapy approach has been effective in correcting anti-productivity behaviors.
خلاصه ماشینی:
يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد که ، مداخلات درماني در رويکرد واقعيت درماني به طور معنيدار در کاهش سه مولفه از چهار مولفه رفتارهاي ضدبهره وري يعني خشونت ، دزدي و غيبت از کار موثر است ولي در کاهش رفتار اعتياد کارکنان ناموفق بود .
در اين پژوهش براي کار بر روي رفتارهاي ضدبهره وري، از رويکرد مشاوره اي واقعيت درماني استفاده شده است .
با توجه به شواهد موجود، اين پژوهش کوششي است در پاسخ به سوال زير: آيا مداخلات درماني بر اساس رويکرد واقعيت درماني در اصلاح رفتارهاي ضدبهره وري (خشونت ، دزدي، سوءمصرف مواد و غيبت از کار) موثر است ؟ 1.
بحث و نتيجه گيري هدف از اين پژوهش تعيين اثر رويکرد واقعيت درماني در اصلاح رفتارهاي ضدبهره وري کارکنان شرکت راهبران فناوري اطلاعات شهر تهران بود.
با توجه به داده هاي و نتايج بدست آمده ، مشاهده مي گردد که رويکرد واقعيت درماني در اصلاح رفتارهاي ضدبهره وري موثر بوده است .
1. Wilkinson, Stitt & Erickson 2.
1. Wilkinson, Stitt & Erickson 2.
Turnage, Jacinto & Kirven 3.
Turnage, Jacinto & Kirven 3.
Davis (2005), High-Performance Work Systems and Organizational Performance: The Mediating Role of Internal Social Structure, School of Business Administration, the University of Mississippi, P.
Keywords: Counter Productivity Behaviors, Reality Therapy Approach, Employees 1 Ph. D.
, Department of counselling, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
4 Professor, Department of counselling, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.