بررسی تحلیلی سلسله سهروردیه مقاله

سهروردیه از سلسله‌های مهم تصوف بوده که تا کنون تحقیقات شایسته و مستقلی درباره‌‌اش انجام نشده است. در این پژوهش با روش توصیفی‌تحلیلی این طریقت را بررسی کرده‌ایم. این طریقتِ شریعت‌محور که مؤثرترین شیخش، شهاب‌الدین عمر سهروردی است، در بغداد شکل گرفت و به دلیل عواملی همچون تربیت شاگردان بزرگ، تأکید برخی مشایخ بر کوچ شاگردان، همکاری حکومت‌ها، تقید و تأکید بر شریعت، در مدت کوتاهی به بسیاری از نقاط از جمله هند، فارس و کاشان نفوذ کرد. سهروردیه پس از شهاب‌الدین و بهاءالدین ملتانی، انشعابات متعددی پیدا کرد و با قلندری، و نیز تشیع درآمیخت و عوامل گوناگونی مانند گرایش برخی مشایخش به قلندری و کوچ بسیاری از آنها از بغداد این طریقت را تضعیف کرد.

Sohrewardiyeh is one of the important dynasties of Sufism about which no proper and independent research has been done so far. In this research, we have studied this school of thought with a descriptive-analytical method.This Sharia-based sect, whose most influential sheikh is Shahab al-Din Omar Sohrewardi, was formed in Baghdad, and due to factors such as the training of great disciples, the emphasis of some elders on the migration of disciples, the cooperation of governments, and the emphasis on Sharia, in a short time penetrated many places, including India, Persia, and Kashan. After Shahab al-Din and Bahaullah al-Moltani, Sohrewardiyeh split into numerous factions and merged with Qalandar, as well as Shiism, and was weakened because of various reasons such as the tendency of some elders to Qalandar and the migration of many of them from Baghdad.