چکیده:
این مقاله به پویشهای ژئوپلیتیک انرژی عراق و تحولات سیاسی و اقتصادی جهانی و منطقهای مترتب بر آن در آینده میپردازد. هدف نویسندگان تحلیل روندهای کلان مؤثر بر صنعت انرژی عراق بهمنظور ارائه تصویری روشن از آینده کنشگری ایران در ژئوپلیتیک انرژی این کشور است. سیاست عراق مبنی بر تنوعبخشی بر مبادی واردات انرژی، توسعه زیرساخت انرژیهای تجدید پذیر، گسترش سرمایهگذاری خارجی و درعینحال تحریمهای اقتصادی ایالاتمتحده امریکا، ازجمله روندهای اثرگذار در آینده کنشگری ایران در ژئوپلیتیک انرژی عراق است. بر این اساس، سؤال مقاله این است که کلانروندهای سیاسی و اقتصادی حاکم بر بازار انرژی عراق، چه تأثیری بر جایگاه ایران در آینده ژئوپلیتیک انرژی این کشور خواهد داشت؟ استدلال نویسندگان این است که تداوم روندهای سیاسی و اقتصادی کلان موجود در میانمدت، موجب میشود مزیت انحصاری ژئوپلیتیک ایران در شبکه اقتصاد انرژی عراق با چالش مواجه شود. روش پژوهش مبتنی بر تحلیل روند بوده است.واژگان کلیدی: ژئوپلیتیک انرژی، انرژیهای تجدید پذیر، قدرتهای بزرگ و تحریم.
This article deals with the geopolitical dynamics of Iraqi energy and the following political and economic developments in the future. The authors aim to analyze the megatrends in Iraq’s energy sector and its geopolitical consequences for Iran in the future. Iraq's strategy for diversifying energy imports, developing renewable energy infrastructure, expanding Foreign direct investments (FDI), At the same time, US pressure on Iraq to reduce its dependence on gas and electricity imported from Iran is one of the most important trends in the future of the country's energy market. The article seeks to answer this question: How will the current political and economic mega-trends in the Iraqi energy sector affect Iran's position in Iraq? The authors argue that the continuation of current Megatrends in Iraq’s energy sector will challenge Iran's exclusive geopolitical advantage in Iraq. The research method was based on trend analysis.Key words: Geopolitics of energy, renewable energy, great powers and sanctions
خلاصه ماشینی:
سیاست عراق مبنی بر تنوعبخشی بر مبادی واردات انرژی، توسعه زیرساخت انرژیهای تجدید پذیر، گسترش سرمایهگذاری خارجی و درعینحال تحریمهای اقتصادی ایالاتمتحده امریکا، ازجمله روندهای اثرگذار در آینده کنشگری ایران در ژئوپلیتیک انرژی عراق است.
3 میلیون بشکهی دیگر در روز رشد کند و این کشور پس از ایالاتمتحده و برزیل، سومین منبع بزرگ در عرضه جهانی نفت در آن زمان باشد (International Energy Agency,2019).
بااینکه عراق تولیدکننده برجسته نفت و دومین صادرکننده بزرگ در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) است، اما عدم خودکفایی در سوخت مورداستفاده برای تولید برق، توانایی این کشور را در مواجه با بحران برق و انرژی کاهش داده است.
بر این اساس عراق، از سال 2005 توافقنامههایی برای صادرات برق ایران به عراق امضا کرده است.
علاوهبراین، عراق در حال مذاکره با شرکت مصدار امارات برای اجرای پروژههای انرژی خورشیدی است که افزایش ظرفیت برق این کشور تا ۲ گیگاوات را در نظر دارد.
طبق پیشبینی انجمن بینالمللی انرژی خورشیدی 1 ، هدف مصر این است که تا سال 2022 سهم انرژیهای تجدید پذیر در تولید برق را تا 20 درصد افزایش دهد و این میزان را تا سال 2035 به 42 درصد برساند (Renewable Energy Outlook: Egypt:2018,p.
این پروژه گازی بهعنوان بخشی از معاملات انرژی 8 میلیارد دلاری که حاصل توافق شرکت آمریکایی هانی ول 2 وزارت نفت عراق است، عراق را قادر میسازد تا روند تولید خود را افزایش دهد و هدف آن استفاده از منابع بومی گاز عراق بهجای واردات است.