خلاصه ماشینی:
"زمانی که مواجهه نهایی بین بیل و آمستردام (یک دوئل شکوهمند شبحوار در فضایی پوشیده از ابرهای غبار و صحنهای در حد آثار کوروساوا) صورت میپذیرد،به ظاهر قرار است همهچیز تمام شود اما خود این ماجرا در زیر خشونتی که در خیابانها اعمال میشود مدفون میگردد و درحالیکه توپها به سوی مرکز شهر نیویورک هجوم میبرند،حسی ملموس جریان مییابد که زندگی قرار است برای همیشه عوض شود.
اسکورسیزی در دیدگاه خود نسبت به آنکه چگونه کارگردانانی، زمانی پا فراتر از مواضع تحمیلی استودیوهای فیلمسازی گذاشتهاند،از«قاچاق»سخن میگوید، اما اینجا احساس میشود که فیلم خودش هم به راحتی از گمرک عبور نکرده است!
دست آخر اگرچه،واکنش احساسات ما به شخصیتهای مرکزی فیلم سکوت است،نماهای پایانی با دیزالو در مقاطع زمانی مختلف،عاقبت به منهتن مدرن میرسد که برجهای دوقلو به شکلی جسورانه در آن تصویر شدهاند و این نما برای مردم شهر و بسیاری جاهای دیگر طنین عمیق و خاصی دارد.
او با این کار خود چنان داستانی را روایت کرده که طعم آثار ویکتور هوگو کاملا در آن پیداست،ملودرامی که ریشه در اصول اخلاقی و تعصبات ویژه دوران گذشته نیویورک دارد.
نشان دادن چنین تصاویری و گذاشتن کلامی اینگونه بر روی آن تنها نشان میدهد که اسکورسیزی و دار ودستهاش در روند تولید دارودستههای نیویورکی خیلی دیر متوجه شدهاند که باید دلیل قانعکننده برای وجود فیلم خود ارائه بدهند.
تنها پاسخ روشن این پرسش اساسی را باید در علاقه اسکورسیزی به شرح و بسط فیلم خیابانهای پایین شهر خودش جستجو کرد که در سال 1973 ساخته شد و داستان آن به جرم و جنایت در منطقه محل زندگی فیلمساز و رشد او در منهتن میپردازد."