چکیده:
کتاب پژوهشی جامعه شناختی در نثر داستانی جدید فارسی، اثر رضا نوابپور یکی از دقیق ترین کتاب های تحلیل ادبیات داستانی معاصر ایران است. نویسنده با بررسی دیالکتیک ادبیات و تاریخ، از مشروطه تا انقلاب 1357، نه تنها رخدادهای کلان تاریخساز، بلکه وقایع ریز سیاسی و چگونگی اثرگذاری آن بر ادبیات داستانی را با نگاه ژرف انتقادی بررسیده است. این پژوهش بهرغم رویکرد تاریخی اجتماعی به داستان معاصر، بدون اتکا بر هیچ نظریه جامعهشناختی خاص، اما به روش منتقدان تاریخ گرای نوین، داستان معاصر را در پیوند با گفتمان های ناهمگون و متعارض، بررسی می کند و و نشان می دهد که متن در قبال آن گفتمانها چه مواضع ضمنی ای را اتخاذ کرده است. اما ویژگی های ترجمه کتاب که توسط ابوالقاسم سرّی صورت گرفته؛ شامل عدم سنخیت نوع ترجمه با متن و موضوع کتاب، سهل انگاری های زبانی، ساختاری و محتوایی، سرهنویسی غلط انداز و ناخوشایند که چه بسا خواننده را دچار چالش بیهوده با متن میکند، به ترجمهای نارسا منتهی شده است.
The book “Sociological Research in Modern Persian Fiction” is the translation of the book “A Study of Recent Persian Prose Fiction with Special Reference to the Social Background” written by Reza Navabpour, which is one of the most accurate books on the analysis of contemporary Iranian fiction. By the dialectic examination of literature and history, from the Constitution revolution to the 1979 revolution, the author has studied not only major historical events, but also micro-political events with a deep critical looking, and how they have Influenced fiction. Despite the socio-historical approach to contemporary fiction, relying on no sociological theory, but in the method of new historicism critics, it examines contemporary fiction in relation to heterogeneous and conflicting discourses and shows the implicit positions of the text in relation to those discourses. But the characteristics of the translation of the book by Abolghasem Serri; Including the inconsistency of the type of translation with the text and subject of the book, linguistic, structural and content nonchalance, misleading and unpleasant purism, which may inadvertently involve the reader in the language of the text, has led to an inaccurate translation.
خلاصه ماشینی:
این پژوهش باوجود رویکرد تاریخی و اجتماعی به داستان معاصر، بدون اتکا بر هیچ نظریۀ جامعهشناختی خاص اما بهروش منتقدان تاریخگرای نوین، داستان معاصر را در پیوند با گفتمانهای ناهمگون و متعارض بررسی میکند و نشان میدهد که متن درقبال آن گفتمانها چه مواضع ضمنیای را اتخاذ کرده است، اما ترجمۀ ابوالقاسم سرّی با سنخیتنداشتن نوع ترجمه با متن و موضوع کتاب، سهلانگاریهای زبانی، ساختاری، محتوایی، و سرهنویسی غلطانداز و ناخوشآیند علاوهبراینکه خواننده را دچار چالش بیهوده با متن میکند، متن را به ترجمهای نارسا منتهی کرده است.
وی، ضمن معرفی کتاب و ارائۀ کلیتی از مضمون و محتوای آن، درعینحال که معتقد است باید نگاه دقیق و فنی نوابپور را به نثر داستانی بین دو انقلاب ستود، باور دارد که نویسنده ادبیات را به تاریخ تقلیل داده و برای آن هویتی مستقل قائل نشده است، حالآنکه نوابپور در پیشگفتار تصریح میکند صرفاً قصد پرداختن به آثاری را دارد: [که] بهنظر میرسد بیشترین ارزش را برای فهم شکوفایی اجتماعی ایران داراست و در جنبههای دیگری همچون قالب، سبک، و زبان تنها گهگداری بحث میشود.
عنوان کتاب این انتظار را برای خواننده ایجاد میکند که با گونۀ ویژهای از نثر سروکار دارد، درحالیکه منظور نویسنده ادبیات داستانی و برهمکنش آن با رخدادهای اجتماع است و اگر در تحلیل آثار جلال آلاحمد به نثر عامیانۀ یکیدو اثر او اشاره کرده است، تنها یک بعد از رئالیسم اجتماعی برخی آثار او موردنظر بوده است و در کلیت کتاب، اشاره به زبان یا نثر در مقایسه با محتوای اجتماعی جز اشاراتی اندک نیست.