چکیده:
زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین و ناتوان‌کننده‌ترین مشکلات دانش آموزان در دوره‌های مختلف سنی، افسردگی است که پژوهشگران در سبب‌شناسی افسردگی مؤلفه‌های مختلفی از جمله تحمل پریشانی را بررسی کرده‌اند. بدین ترتیب هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در تحمل پریشانی و افسردگی دانش آموزان بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه هفتم شهر قائن در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که 30 نفر از آنها به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جای‌دهی شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه تجدیدنظر شده افسردگی بک و همکاران (1996) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) استفاده شد. سپس درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 8 جلسه 60 دقیقه‌ای تنها بر روی گروه آزمایش انجام شد و گروه گواه در آموزش شرکت نکردند. برای تحلیل داده‌ها از نسخه 24 نرم‌افزار SPSS و تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات تحمل پریشانی و افسردگی در گروه آزمایش و گواه تفاوت وجود دارد، به طوری که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش افسردگی و بهبود تحمل پریشانی دانش‌آموزان شده است (0/01>P). نتیجه‌گیری: در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از طریق تمرین‌های ذهن آگاهی، پذیرش افکار، باورها، احساسات و دریافت‌های حسی و بدنی تسهیل می‌شود. در نتیجه مجموعه مکانیسم های زیربنایی این شیوه درمان باعث کاهش افسردگی و بهبود تحمل پریشانی در دانش آموزان در این مطالعه شده است.
Background and Purpose: One of the most frequent and disabling problems of students in different age periods is depression that researchers have examined different components in the perception of depression, including distress tolerance. In this way, the purpose of this study was to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) on distress tolerance and depression in students.
Method: This research was a quasi-experimental study with pretest-posttest control group design. The statistical population included all 7th grade female students in Qayen in the academic year of 2019-20, of which 30 students were selected by available sampling method and were randomly assigned to the experimental (n=15) and control (n=15) groups. The instruments used in the study included the Beck Depression Inventory (BDI–II; Beck, Steer, GK Brown, 1996) and the Distress Tolerance Scale (Simons, Gaher, 2005). The experimental group received 8 one – hour sessions, while the control group underwent no intervention. Data were analyzed by the multivariate analysis of covariance using the SPSS statistics version 24 program.
Results: The results showed that there is a significant difference between the mean scores of distress and depression in the experimental and control group, in the way that ACT reduced depression and improved distress tolerance in students (P
Conclusion: In through mindful exercises, the acceptance of thoughts, beliefs, emotions, and sensory and physical receipts are facilitated. As a result, the infrastructure mechanisms of this treatment reduced depression and improved distress tolerance in students in this study.
(
, 
, 
)
