چکیده:
استعدادیابی یک موضوع بسیار مهم در ورزش استء زیرا راه رسیدن به قله افتخارات از استعدادیابی میگذرد. همچنین
پیشرفت از سطوح ابتدایی تا نخبه شدن در ورزش راه بسیار دراز و پرپیچوخم بوده که این امر نیازمند استعدادیابی میباشد.
این پژوهش بهصورت اسنادی و از نوع توصیفی - تحلیلی بوده و با استفاده از منابع کتابخانهای تهیه شده است. پس از
شناسایی و تهیه منابع اصلی و جستجو در مقالات و منابع معتبر علمی و همچنین تحلیل مبانی نظری پژوهش، به بررسی نقش
ورزش مدارس در فرآیند شناسایی و پرورش استعدادهای ورزشی دانش آموزان پرداخته شد. استعداه ورزشی به دید
مشاهدهکننده بستگی دارد. اکثر والدین و مربیان به این موضوع فکر میکنند که ورزشکاران زبده آنها در مسیر موفقیت خود
به اهدافی ازجمله قهرمانی در ورزش حرفهای دست یابند. این والدین و مربیان به دلیل همین دوراندیشی که گاهی ممکن
است به بیراهه نیز کشیده شودء پول و وقت و آنرژی بسیار زیادی صرف رسیدن به اهداف خود مینمایند. استعداد ورزشی از
دید مربیانء استعدادهای کارآموز چیز دشوارتری میباشد. آنها میدانند که ظرفیت برتری در ورزش به ترکیبی از عوامل
جسمانی، محیطی, روانی و عاطفی بستگی دارد؛ و این نکته را نباید فراموش کرد که استعدادء حتی اگر وجود داشته باشد و
افراد به آن پی ببرندء باز هم نمیتوان برتری ورزشی را تضمین نماید.
خلاصه ماشینی:
دربسياري از کشور هاي جهان به مبحث استعداديابي به شکلي ويژه پرداخته مي شود و به منظور رسيدن به اهداف قهرماني خود برنامه هاي مدون و علمي دارند، ازجمله کشور هاي آلمان ، روسيه ، ژاپن و استراليا داراي يک طرح ملي در برگيرنده بهترين و بالاترين برنامه استعداديابي مي باشند، که اين برنامه شامل همبستگي بالاي بين نظام آموزش و پرورش و برنامه هاي سازمان ها و آکادمي هاي ورزشي شهرها و مناطق مختلف کشور ميباشد و در سه سطح به اجرا در آمده که از سطوح مقدماتي تا عالي در مدارس و انجمن هاي تخصصي ورزش زير نظر معلمين و مربيان انجام مي شود و اين معيار کاملا صحيح و منطقي ميباشد زيرا استعداديابي به معيار هاي ويژه اي نياز دارد تا به وسيله اين معيار ها بتوان افراد مستعد و توانمند را از افراد ناتوان متمايز کرده و هر يک از اين افراد را در زمينه توانايي هاي خود به کار برد (براون ، ١٣٨٥) با اين حال در کشور ما در اين زمينه به شکلي غير سيستماتيک و نا هماهنگ کارهايي صورت مي گيرد.
به طور کلي تشخيص و انتخاب استعداد حرکتي دانش آموزان از طريق اندازه گيري و شناسايي مؤلفه هاي زير امکانپذير است : ١- شناسايي و اندازه گيري ويژگيهاي جسماني و بدني ٢- شناسايي و اندازه گيري عملکرد ادراکي - حرکتي (توانايي حرکتي) ٣- شناسايي و اندازه گيري توانايي يادگيري مهارتهاي ورزشي ٤- شناسايي و اندازه گيري ويژگيهاي رواني و عاطفي ٥- شناسايي عوامل ناملموس اندازه گيري به منظور انتخاب بايد در طول دوران رشد انجام بگيرد و چند مرحله اي باشد؛ زيرا پيش بيني يا انتخاب اوليه دقت لازم را ندارد.