چکیده:
ايران در دوران مدرن از سه الگوي مشروعيت زاي دموکراسي، عدالت و پيشرفت تاثير پذيرفته است . پيش فرض
جستار حاضر اين است که در دوره ي انقلاب سفيد و عصر سازندگي الگوي پيشرفت بر فضاي گفتماني ايران
حاکم بوده است . بنابراين کوشيده ايم با در پيش گرفتن يک مطالعه ي اسنادي به روزنامه ي نداي ايران نوين و
روزنامه ي جمهوري اسلامي مراجعه کرده و نشانه هاي زباني به کاررفته در گفتارهاي کارگزاران اصلي حکومت
(در اين جا حسن علي منصور و علياکبر هاشميرفسنجاني) را بازبينم و پرده از چيستي نظام نشانگاني ايشان
برداريم . بدين سان ديده ميشود که هرچند با وقوع انقلاب اسلامي نظام سياسي دچار تغييرات اساسي شده ، اما
نظام نشانگاني الگوي پيشرفت در دوره ي انقلاب سفيد با تغييرات ناچيزي در دوره ي نخست سازندگي هم به کار
ميرود. اين امر بدان معناست که در بيش تر موارد اين نظام نشانگاني از يک نظم خاص پيروي مي کند و
کارگزاران اصلي حکومت در دوره هاي مزبور يک دغدغه و يک زبان دارند.