چکیده:
نگرانی انسان از مواجه شدن با آيندة نامعلوم و مبهم» اشتیاقی دیرینه برای درنوردیدن زمان در انسانها به وجود آورده است. به
همین دلیل, انسانها از دیرباز علاقهمند بودهاند نسبت به آیندهء اطلاع داشته باشند. امروزه آیندهپژوهی به یک علم متمایز تبدیل
شده و در مراکز علمی و سیاستگذاری, از آرزش و توجه خاصی برخوردار شده است. از این روست که مشاهده میشود با وجود عمر
کوتاه دانش آیندهپژوهی» کتابها و مقالههای قابل توجهی در این باره تولید شده است. در ایران نیزء کارهایی در این زمینه انجام
شده است و هدف این مقاله بررسی پيشينة آیندهپژوهی برای رسیدن به جمعبندی کلی و بررسی این موضوع در ایران است. با
بررسی پیشینه آیندهپژوهی در ایران» میتوان به این موضوع رسید که سابقةٌ آیندهپژوهی به برنامههای پنج ساله کشور اشاره داشته
و سند چشمانداز توسعه کشور در افق ۱۴۰۴ نخستین سند تفکر راهبردی و آیندهنگارانة ایران است. همچنین در زمینة آینده-
پژوهی باید اقداماتی در ایران انجام شده و این اقدامات باید بر مبنای فرهنگ ایرانی اسلامی باشد