چکیده:
تدوین جامع الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت نیازمند کسب بصیرت های متعددی درباب آینده و تصمیم سازی متناسب
با آن میباشد حال آنکه موّلفه های آشوبء عدم قطعیت و ابهام و کثرت در دنیای جدید.ء نیاز به استفاده از ابزارهای نوین را
برای ورود و تصمیمگیری در این گونه از فضاها ضروری ساخته است. آیندهپژوهی به مثابة دانشی ارزش- بنیان و ناظر به
اقدام اجتماعی از طریق جلب مشارکتهای عمومیء مجموعهای متنوع از روشها را در این خصوص ارائه میدهد. با این
همه گستره و تعدد این روشهاء محققان و سیاست گذاران را در استفاده مناسب از آنها و بویژه کاربست بومی ناظر به حل
مسائل مبتلابه ملی دچار سردرگمی میسازد؛ لذا ارائة معیارها و الگوهائی برای طبقهبندی کاربردی روشهای آیندهپژوهی
بایسته است. در این راستا متدولوژی «پیوستار روشهای آیندهپژوهی» براساس گام های ناظر به تشکیل کميتةٌ راهبری
پروژهها تا اتمام آینده پژوهی و ارائه تجویزها استخراج شده است. در این متدولوژی بر مبنای تعریف کاربردی از آیندهپژوهی
و تفکیک مراحل پروژةٌ آیندهپژوهانه. ۶۰ روش پرکاربرد آیندهپژوهی در چهار سطح دستهبندی و معرفی شدهاند. این
پیوستار آمکان ارائه روشهای ترکیبی متناسب با تحلیل موضوعات بومی را به خوبی فراهم میسازد