چکیده:
فردید در ایران امروز مشهورترین روشنفکر ضد غرب به شمار میآید. ترویج افکار وی در جناحها و گروههایی از حاکمیت جمهوری اسلامی ایران – که به غربستیزی و بنیادگرایی معروف و مشهور هستند- و حملات و انتقادهای شدید روشنفکران طرفدار اندیشه مدرن و ضد اندیشه «غربزدگی» و «بومیگرایی افراطی» - اعم از دینی و غیر دینی- به وی، نشان از تاثیر نظرات و افکارش بر روشنفکری ایرانی دارد. نام فردید از سویی دیگر با تاریخ روشنفکری ایران گره خورده است. وی که به اعتباری اولین سخنگوی »هایدگر» در ایران به شمار میآید، برای زمانی نسبتاً طولانی، مراد حلقهای از اهالی فکر و فلسفه شد و از این طریق به اشاعه دیدگاههای خود پرداخت. این پژوهش به بررسی آراء و اندیشههای سید احمد فردید و تاثیرات آن بر روشنفکری قبل و بعد از انقلاب در چارچوب گفتمان غربزدگی و بازگشت به خویش اختصاص یافته است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات کتابخانهای (اسنادی) است. آنچه به عنوان نتیجه پژوهش به دست میآید این است که از کارهای مهم فردید این است که بازگشت به خویشتن را در سطحی بسیار رادیکال و عمیق هم به لحاظ تقابل و هم به لحاظ محتوا مطرح نموده و این امکان را نیز تا حد زیادی استفاده از هایدگر برای وی فراهم آورد و فردید بیش از همه با شرایط ما بعد انقلابی 1357 تناسب داشت، چرا که امکان انتقال به شرایط پس فردای بیرون از تاریخ تجدد را بیشتر فراهم میکند.
Fardid is the most famous anti-Western intellectual in Iran today. Promoting his ideas in the factions and groups of the Islamic Republic of Iran - known for their anti-Westernism and fundamentalism - and the sharp attacks and criticisms of modern intellectuals and the anti-Western and anti-extremist ideas of "Westernization" and "extremism". - Both religious and non-religious - to him, shows the impact of his views and thoughts on the Iranian intellectual. Fardid's name, on the other hand, is tied to the intellectual history of Iran. Heidegger, who is considered to be the first spokesman for Heidegger in Iran, for a relatively long time, meant a circle of people of thought and philosophy, and in this way began to spread his views. This study is dedicated to the study of the views and ideas of Fardid and its effects on the intellectuals before and after the revolution in the framework of the discourse of westernization and self-return. The research method is descriptive-analytical and the method of collecting information is library. What is the result of the research is that one of the important tasks of Fardid is to raise the return to the self at a very radical and deep level, both in terms of confrontation and in terms of content, and this possibility to a large extent. Heidegger's use provided for him, and Fardid was most in line with our circumstances after the 1979 revolution, because it makes it possible to move to post-tomorrow conditions beyond the history of modernity.
خلاصه ماشینی:
اين پژوهش به بررسي آراء و انديشه هاي سيد احمد فرديد و تاثيرات آن بر روشنفکري قبل و بعد از انقلاب در چارچوب گفتمان غربزدگي و بازگشت به خويش اختصاص يافته است .
اين ويژگي ها در روشنفکران دوره رضا خان همچون "کاظم زاده ايرانشهر" ،" ابراهيم پورداوود" ،" تقي اراني"- با وجود انديشه هاي مارکسيستي وي- و حتي تا حدي در کسي چون " مهندس بازرگان " – که ميتوان بين دو نسل اول و دوم روشنفکري ايراني و داراي ويژگيهاي هر دو است - ديده مي شود.
فرديد و گفتمان غربزدگي - ريشه تفکرات فرديد انديشه هاي فرديد داراي سه مبدا بود: - حکمت انسي اسلامي ٢- تفکر مارتين هيدگر ٣- مبادي اسم شناسي (معارف ،١٣٨٠: ١٠٠) ١- عرفان نظري: عرفان نظري، نظام فکري عرفان خاصي است که از انديشه هاي ابن عربي عارف مسلمان اندلس نشات مي گيردو بواسطه شاگردان و شارحان آثار او در عالم اسلام پراکنده شده است ، بويژه کتاب موجز و مهم «فصوص الحکم » که نزديک به دويست نفر اين کتاب را شرح کرده اند از جمله عبدالرحمان جامي و شيخ محمود شبستري که فرديد از شعرهاي اين دو تن بسيار استفاده مي کند و ايشان به اين عرفان ، «حکمت انسي» نام داده بودند:«حکمت و هنر انسي از تفکر امت واحده سرآغاز تاريخ «پريروز» مبدا مي گيرد و رو به سوي امت واحده پايان تاريخ «پس فردا» دارد و حامل ودايع تاريخي پريروزي براي پس فردا است .