چکیده:
چکیده حقوق بین الملل را حقوق حاکم بر روابط بین المللی می خوانند که از دیرباز مناسبات میان کنشگران بین المللی و خاصه دولت ها در خصوص حاکمیت بر سرزمین و منابع طبیعی آنها و یا قلمرو دریایی و هوایی آنان را مشخص می کرده است، رفته رفته، پیشرفت علوم و فنون باعث شده تا حقوق بین الملل علاوه بر فضای زمین و دریا و هوا به فضای جو و حتی ماورای جو نیز نظر افکند و قوانین و مقرراتی را برای ساماندهی به امور جاری در این مناطق نیز طراحی و جاری نماید. پدیده حاضر، مرز جدیدی میان دنیای سایبری و دنیای حقیقی به وجود آورده که تهدید بزرگی در مقوله فقدان قانون و همچنین عدم امکان اجرای تمام و کمال قانون احساس می شود. استفاده دولت ها از فضای ناامن سایبری، زمینه را برای بسیاری از هم نوعان خود جهت خرابکاری، اخلال، ترور، جاسوسی و دیگر جرائم مرتبط هموار ساخته اند. اقدام به قانون گذاری در برخی کشورها، بسته به میزان پیشرفت در دنیای فناوری، جامعه بین المللی را نیز به فکر واداشته که بتواند در این آشفته بازار فضای مجازی، اقدامی هرچند اندک به منظور تلطیف این فضا انجام دهد. نوشتار حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال کلیدی است که اصول و قواعد حقوق بین الملل حاکم بر فضای مجازی بعنوان رسانه ای نوین چیست و آیا اصول و وقواعد موجود توفیقی در تنظیم روابط دولت و سازمان های بین المللی در عرصه اینترنت داشته است.
Abstract: International law calls international relations rights that have long characterized the relations between international actors and governments in particular regarding the rule of their territories and their natural resources, or their maritime and airspace, progressively Science and technology have made international law, in addition to space, land and sea, and air, to atmosphere and even beyond the boundaries of the ocean, and to develop rules and regulations for the organization of current affairs in these areas. The present phenomenon has created a new frontier between the cyber world and the real world, which poses a great threat to the lack of law and the impossibility of full and effective law enforcement. The use of governments from the insecure cyber space has paved the way for many of its peers to sabotage, disrupt, assassinate, espionage and other related offenses. Acting to legislate in some countries, depending on the advancement in the technology world, has also led the international community to take some small steps to make this space in this turbulent virtual space market. The present article seeks to answer the key question that is the principles and rules of international law governing cyberspace as a modern media and whether existing principles and procedures have succeeded in regulating the relations between government and international organizations in the Internet. Key words: Media, Cyberspace, International Law
خلاصه ماشینی:
5 - Human rights standards فضاي سايبر به گونه اي است که تجلي هرچه بيشتر آزادي بيان و جريان آزاد اطلاعات را موجب شده و همچنين با امکاناتي که جهت برقراري انواع ارتباطات ايمن فراهم آورده ، به نوعي در جهت حفظ حريم خصوصي افراد گام برداشته است ؛ اما تدابير پيشگيرانه ي وضعي از جرائم سايبر، عمدتاً به گونه اي اجرا ميشوند که اين سه اصل حقوق بشري را نقض ميکنند.
اما راجع به اسناد بين المللي و منطقه اي درباره ي حمايت از اين اصل ، ابتدا بايد به ماده ي ١٥ کنوانسيون جرائم سايبر٢٠٠١بوداپست ٧، اشاره کرد که با رويکردي عام از دول عضو خواسته است قوانين و مقررات خود را براي حمايت از حقوق و آزادي هاي بشر که در کنوانسيون شوراي اروپا٨، ميثاق بين المللي حقوق مدني و سياسي ٩ و ديگر اسناد لازم الاجراي بين المللي منعکس شده تصويب کنند و به اجرا درآورند.
کمتر از دو ماه از اين واقعه نگذشته بود که قانون بسيار مفصلي تحت عنوان قانون پاتريوت ١٠ براي مبارزه با تروريسم و حفظ امنيت ملي به تصويب رسيد که به موجب آن تمامي قوانين گذشته ي 7 - Cyber Crime Convention 2001 Budapest: کنوانسيون جرايم سايبري معروف به «کنوانسيون جرايم سايبري بوداپست » يا به اختصار «کنوانسيون بوداپست » نخستين معاهده بين المللي است که به جرائم رايانه اي و اينترنتي ميپردازد و ميکوشد قوانين ملي را سازگار کرده ، روش هاي تحقيقات را ارتقا دهد و همکاري بين کشورها را بهبود بخشد.
١. ٣ارائه دستورالعمل از طريق سازمان ملل متحد و وضع قوانين بين المللي متعارف براي ايجاد حقوق بين الملل رايج درباره صلاحيت رسيدگي کيفري به جرايم اينترنتي بين المللي، بايد شيوه هاي ثابتي وجود داشته باشد.