چکیده:
قرآن در دورههای مختلف تفسیر شده و تفاسیر در هر دوره دارای نوآوری بوده اند . این نوشتار در سه بخش علوم قرآن، ادبیات، نکات تفسیری به معرفی نوآوریهای مفسران میپردازد. به منظور مطالعهی دقیقتر، مختصات این نوشتار، تفاسیرمذهب شیعه و اهل تسنن در قرن پنجم و ششم هجری قمری، با تمرکز بر تفسیر سورهی مبارکهی جمعه تعیین شده است. بررسی ها حاکی از آن است که مفسران این دوره در مباحث علوم قرآنی، به زمان و مکان نزول از جنبه ی تاریخی، نقد قولی و تحلیل محتوایی روایات و همچنین طرح اختلاف قرائاتی که با حذف یا افزودن حرکات، حروف و تشدید بوده، طرح قرائات شاذ، ارائه طبقهبندی نو، به موازات تحلیل و تعلیل ادبی پرداختهاند. در این دوره اغلب مفسران اهتمام فراوانی بر طرح مصادیقی نو از نکات صرف و نحوی داشتهاند، زمخشری به نکات بلاغی نیز توجه داشته است. نکات تفسیری نو و بدیعی در این دوره، بروز و ظهور داشته است. نقدی معناشناسانه از واژگان، جامعنگری و ارائه طبقه-بندی نو و بررسی سیر تاریخی واژه، روش برخی از مفسران این دوره در بررسی واژهها بوده و آیات نیز در زمینهی واژه، موضوع و حکم صادره، مقارنه گردیدهاند. پیوند ادبیات و عرفان و ضرب بی سابقهی روایات و ظرائف عرفانی در تفسیر، نگارش تفسیر عرفانی بر کل سوره های قرآن و نگارش تفسیر چند سطحی نیز از نوآوریهای تفاسیر عرفانی این قرون است. همچنین گرایش عقلی- اجتهادی، به پرچمداری شیخ طوسی و گرایش تاریخی از گرایشات نوین این قرون به شمار میآید.
The exegesis of the holy Quran is an area that needs to evolve and be updated in a variety of fields. This study presented different types of exegesis interpretive of Surah Al-Jumu'ah in major exegeses from the 5th and 6th centuries AH. The research shows that the exegeses of this period paid attention to the discussions of Quranic sciences, according to the time and place of descent from the historical aspect, verbal criticism and content analysis of the narrations, as well as the proposal of the differences of the readings that were by removing or adding movements, letters and intensification, telling unusual readings, presented a new classification, in parallel with literary analysis.The types of interpretive included the following: Quranic studies b. the study of variant readings of the Quran .Literary aspect including: a. grammar, b. rhetoric. Exegesis points a. methodological interpretive including lexical study, Quranic verse comparison, and a method based on the exegesist's intuition (mystical method), b. orientation interpretive, including intellectual-theological orientation, and historical- jurisprudential orientation. The research shows that the exegeses of this period paid attention to the discussions of Quranic sciences, according to the time and place of descent from the historical aspect, verbal criticism and content analysis of the narrations, as well as the proposal of the differences of the readings that were by removing or adding movements, letters and intensification, telling unusual readings, presented a new classification, in parallel with literary analysis.
خلاصه ماشینی:
معرفی نوآوریهای مفسرین قرآن کریم در قرون ٥و٦ق (مطالعه موردی سوره مبارکه جمعه ) 1 رامش حلاجیان اصفهانی 2 مهدی مهریزی 3 سید محمدعلی ایازی تاریخ دریافت : ١٤٠١/١١/٠٣ تاریخ پذیرش : ١٤٠٢/٠١/١٥ چکیده قرآن در دوره های مختلف تفسیر شده است و تفاسیر در هر دوره دارای نوآوری بوده اند.
بررسی ها حاکی از آن است که مفسران این دوره در مباحث علوم قرآنی، به زمان و مکان نزول از جنبه ی تاریخی، نقد قولی و تحلیل محتوایی روایات و همچنین طرح اختلاف قرائاتی که با حذف یا افزودن حرکات ، حروف و تشدید بوده ، طرح قرائات شاذ، ارائه طبقه بندی نو، به موازات تحلیل و تعلیل ادبی پرداخته اند.
مفاتیح الغیب فخرالدین رازی عقلی- کلامی ٥٩٥ ق مهم ترین آثاری که به عنوان پیشینه پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است ، عبارتند از: سیر تطور تفاسیر شیعه و شناخت نامه تفاسیر، اثر سید محمدعلی ایازی (١٣٨٥ش )، مقاله «تفسیر»، احمد پاکتچی (١٣٧٣ش ) در دایرةالمعارف بزرگ اسلامی و همچنین کتب و مقالات فراوانی که به شناخت تفاسیر و طبقات مفسران ، بررسی روش های تفسیری و سیر تاریخی تفاسیر پرداخته اند به طور غیر مستقیم ، گاه به جنبه هایی از نوآوریهای تفسیری پرداخته اند.
بنابر آن چه در تعریف شاخص ارائه شد، نوآوری تفسیری در سه مبحث : ١- علوم قرآنی، شامل : الف - مکی و مدنی ب - علم قرائات ٢- ادبیات ، شامل : الف -نکات دستور زبانی ب - نکات بلاغی ٣- نکات تفسیری اعم از ارائه نوآوری در قالب روش - ها و گرایش های مفسرین در تفاسیر ارائه گردیده است : الف - نوآوری در روش شامل : نقد معناشناسانه واژه ها، مقارنه آیات و پیوند ادبیات و عرفان ، ضرب ظرائف ادبی- عرفانی در تفسیر ب - نوآوری درگرایش شامل : گرایش عقلی و تاریخی ٢-١.