چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری استرس ناشی از بیماری دیابت بر اساس مکانیسمهای دفاعی با میانجی گری خودشناسی انسجامی بیماران دیابتی انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران دیابتی که به مرکز فوق تخصصی پیشگیری از دیابت و چاقی در تهران در سال 1401-1400 بودند، با توجه به استعلام انجام شده از کلینیک، تعداد 420 نفر دیابتی به مرکز فوق تخصصی پیشگیری از دیابت و چاقی در تهران در سال 1401-1400مراجعه کردهاند. که در این پژوهش نمونه آماری دربرگیرنده 201نفر از بیماران دیابتی، از طریق روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدهاند، در این پژوهش حجم نمونهها از طریق جدول کرجسی مورگان بدست آمده است. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودشناسی انسجامی (2008)، پرسشنامه استاندارد 21 DASS- برای سنجش مقیاس استرس (1995)، پرسشنامه سبکهای دفاعی (1993). استفاده شد. برای تحلیل دادههای پژوهش در بخش آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار، کجی، کشیدگی، کمترین داده و بیشترین داده استفاده شده و در بخش آمار استنباطی از روش تحلیل همبستگی پیرسون و نیز جهت بررسی برازش مدل مفهومی از روش مدل معادلات ساختاری استفاده خواهد شد، همچنین برای تحلیل دادههای به دست آمده نیز از نرم افزار PLS استفاده شد. باتوجه به یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که برازش الگوی مفروض رابطه علی مکانیسمهای دفاعی با استرس ناشی از بیماری دیابت با میانجی گری خودشناسی انسجامی با دادهها تاییدشد، یعنی مدل از برازش مناسب و قوی برخوردار بود.
خلاصه ماشینی:
پژوهش هاي متعددي که در مورد اثر بخشي آموزشِ مديريت استرس و مداخلات روان درمانيِ مؤثر بر روي بيماران ديابتي انجام شده است ؛ نقش استرس را جزء عوامل خطر ساز يا تشديد کننده بيماري ديابت ياد نمودند که نياز به استفاده از خدمات پر هزينه پزشکي و نيزکاهش سلامت رواني اين بيماران را در پي دارد (اکبر نتايج بيشه و همکاران ، ١٤٠١).
و با توجه به اينکه اکثر پژوهش ها در اين زمينه در جوامع خارجي صورت گرفته است و تحقيقات اندکي در ايران بر اين موضوع متمرکز شده اند، اين پژوهش مي تواند به افزايش تعميم پذيري نتايج پژوهش هاي قبلي کمک کند، بر اين اساس به دليل شيوع بالا و روزافزون ديابت و اهميت مشکلات رواني همراه با آن ، خلا پژوهش حاضر در اين است که در ايران مطالعات مربوط به بيماران ديابتي بسيار محدود انجام شده است و با توجه به مرور پيشينه هاي داخلي و خارجي محدود در ارتباط با مدل ساختاري استرس ناشي از بيماري ديابت بر اساس مکانيسم هاي دفاعي با ميانجي گري خودشناسي انسجامي ، در بستر بيماران ديابتي علاوه بر افزودن به شواهد تجربي و دانش نظري، مي تواند براي استفاده در موقعيت هاي باليني و کلينيکي سودمند باشد.
باتوجه به مطالب مطرح شده پژوهشگر به دنبال اين سوال است : آيا الگوي مفروض رابطه علي مکانيسم هاي دفاعي با استرس ناشي از بيماري ديابت با ميانجي گري خودشناسي انسجامي با داده ها برازش دارد؟ روش روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي - همبستگي از روش مدل معادلات ساختاري بوده است .
٣ Larsen, Bøggild, Mortensen, Foldager, Hansen & Christensen ١.
٥ Malone, Cohen, Liu, Vaillant, & Waldinger ١.
٦ Hyphantis, Taunay, Macedo, Soeiro-de-Souza, Bisol.