خلاصه ماشینی:
ایشان در سخنانی ضمن بیان فضیلت‌های عشق به اولیای خدا که از عشق و محبت به خدا و ائمه اطهار و اهل‌بیت «ع» نشآت می‌گیرد تا میرسد به عشق و محبت به اولیای خدا و محبت به كسانى كه راه آنها را درست شناختند و پیمودند و در ادامه با استناد به آیات الهی، اشاراتی دارند به عدم امکان دوستی همزمان با خدا و اهل‌بیت«ع» و دشمنان خدا و اهل‌بیت«ع» و اینکه نمی‌شود كسى به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشد و با دشمنان خدا هم دوستى كند.
سابقاً كم نبودند كسانى كه نمونه‌‌هایى از این محبت‌های شما را داشتند و این علاقه خودشان را به این صورت ابراز می‌کردند كه پیاده به سمت مکّه و كربلا حركت مى‌‌كردند و این راه‌های دور را با سختى‌‌هایى كه آن زمان داشت عاشقانه مى‌‌پیمودند و عطش خود را با تحمل عطش‌‌هاى مادى، فرومی‌نشاندند؛ در بیابان گر به شوق كعبه خواهى زد قدم سرزنش‌ها گر كند خار مغیلان، غم مخور اشتیاق به زیارت كعبه از آن جهت است كه خانه‌‌اى، جسمى، ساختمانى است كه خدا براى آن ارزش قائل شده و شاید یكى از ارزش‌هایش هم این است كه در كنار كعبه، آرامگاه اسماعیل و هاجر و در داخل حجر اسماعیل است و حجاج باید دور آن طواف كنند.
» گفتیم که در آیه، «إِنَّمَا وَلِیكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا»، ولىّ را معرفى كرد كه چه كسانى هستند، یعنى نسبت به چه كسى باید ولایت داشته باشید كه مصداق تامش امیرالمؤمنین«ع» است.
اینجا مى‌‌فرماید ممكن نیست که كسى به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشد و با دشمنان خدا هم دوستى كند.
(
, 
, 
)
