چکیده:
«توجه» را می توان مفهومی مهم در نظام تربیت اسلامی دانست. توجه از ماده وجه به معنای روی است و وقتی
وارد باب تفعل می شود، لغت نامۀ دهخدا آن را «روی آوردن و قصدکردن به سوی چیزی یا کسی» معنا کرده است.
با توجه به جایگاه محوری و اساسی توجه در فرایند شناخت، علوم قدیم و جدید تمرکز ویژه ای بر آن داشتهاند.
از علوم مختلفی همچون فلسفه و انسان شناسی گرفته تا علوم متاخری همچون عصب شناسی، روان شناسی و
علوم شناختی بحث های مفصلی در باب موضوع «توجه» داشتهاند. مثلا علوم شناختی با توجه به تمرکز بر ذهن
انسان بیشترین گرایش را به امر توجه و بررسی آن داشته است. روان شناسی شناختی، عصب شناسی شناختی،
زبان شناسی شناختی و فلسفۀ ذهن زیرشاخه های اصلی علوم شناختی هستند که در همۀ آنها «توجه» از اهمیت
ویژه ای برخوردار است.