چکیده:
سحر از دسته خارقالعادههایی است که از گذشته تا کنون همواره مورد توجه امتهای متعدد قرار گرفته و
در طول تاریخ ابزاری برای سوءاستفاده افراد برای رسیدن به امیال شخصی و حتی وسیلهای برای تهمت به
انبیا و مقابله با معجزات آنها توسط مخالفین بوده است.
همچنین در اکثر موارد فرقه های انحرافی از سحر و جادو برای آثرگذاری بیشتر روی مخاطب خود در مرحله
جذب و پایبند کردن آنها به ارزشها و اهداف فرقه استفاده میکنند.
در این تحقیق به روش مفهومشناسی و تحلیلیء سحر در آیات قرآن و روایات بررسی شده است و اثبات
میشود در اسلام استفاده از سحر و یا مراجعه به ساحر جایز نیست. سپس مطرح میشود که بسیاری از آمور
خارقالعاده که توسط افراد سودجو به عنوان کرامت نشان داده میشود نه تنها ریشه الهی و رحمانی نداشته
بلکه منشاء آن مرتبط با سحر و استفاده از قدرتهای شیطانی و اجنه میباشد. در انتها نیز آسیبشناسی
مختصری از جامعهای که در آن کرامتبافی به عنوان ارزش تلقی میشود ارائه شده است.