چکیده:
شاید نکته کلیدی در بحث فناوری اطلاعات و آموزش و پرورش در این مبحث وجود دارد که نوع نگاه سیاستگذاران، تصمیمسازان و کارشناسان ارشد و دستاندرکاران امور آموزش و پرورش چگونه است تا در نظام های آموزشی ترسیم گردد. زیرا آنچه که میتواند فناوری اطلاعات را به IT بر همان اساس جایگاه عنوان فرصت و یا تهدید درآورد، طرح تفکر و اندیشه بهرهگیران نظامهای آموزشی است. اینک ضمن شرح اجتمالی نگاههای موجود در جوامع مختلف نسبت به جایگاه فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش بیان گردد. لذا در این خصوص سه نکته IT تلاش خواهد شد مناسبترین روش و شیوه بهرهبرداری از اصلی باید مد نظر قرار گیرد: ١- فناوری به عنوان یک موضوع درسی مستقل در برنامه درس دانش آموزان. ٢- آموزش به کمک فناوری. ٣- تلفیق فناوری در سایر دروس. مطالعات نشان میدهد که در برخی از نظام های آموزشی، راه و ورود فناوری اطلاعات درقالب یک عنون درسی مستقل همچون سایر عناوین و برنامه های درسی است در این روش دانش آموزان ضمن اشنایی با مفاهیم فناوری اطلاعات با نحوه کار ابزارهای اطلاعرسانی آموزش میبینند و تلاش نظامهای آموزشی آن است که از این برنامه درسی به عنوان یک مهارت در کنار سایر مهارتهای آموزشی و فنی بهره گیرند. به همین دلیل بیشترین تجربه در دوره متوسطه و تکیه اصلی بر روی رشته های مهارتی همچون فنی وحرفهای، هنرستانها و... بوده است که این تجربه در کشور انگلستان و در برخی دیگر از کشورهای اروپایی رایج بوده است و حتی تعدادی از کشورهای آسیایی همچون کره، هندوستان، مالزی، ژاپن وآمریکا نیز امروزه به نوع آموزش فناوری را در مجموعه برنامه های درسی عدد درسی خود منظور نمودهاند. در طبقه بندی سنتی، فرآیند یادگیری، بیشتر فعالیتها با اراده و نظارت معلم انجام میشود. اگر فرآیند یادگیری بیشتر دانش آموزان محور باشد و دانشآموزان مسئول انجام کارهای خود گردند. نقش معلم نقش هدایتکننده و راهنما خواهد بود. و بالطبع از امکانات فناوری اطلاعات بیشتر استفاده خواهد شد. و این با ویژگیهای دانشآموزی یعنی بالا بودن حس کنجکاوی، علاقه مندی به کارهای علمی، برخورداری از روحیه جستوجوگری، احساس مسئولیت بیشتر برای یادگیری از طریق ابزارهای فناوری و... تناسب بیشتری دارد، اما چون در حال حاضر غالب نظامهای آموزشی معلم محور هستند و در نتیجه بیشتر کارها و مسئولیتها بر دوش معلم است.