چکیده:
در حوزه آموزش، پرورش مشارکت فعال در میان دانش آموزان به عنوان یک رویکرد آموزشی حیاتی برای افزایش نتایج یادگیری و تجارب کلی تحصیلی پدیدار شده است. این مقاله به بررسی روشهای تدریس با محوریت مشارکت دانشآموزان و تاثیرات مثبت ناشی از آن میپردازد. این مقاله از طریق بررسی جامع ادبیات موجود و مطالعات تجربی، شواهدی را در مورد اشکال مختلف روشهای تدریس مبتنی بر مشارکت، مانند یادگیری مشارکتی، بحثهای گروهی، ایفای نقش، و فعالیتهای عملی ترکیب میکند. این تجزیه و تحلیل مزایای چندوجهی آموزشهای مبتنی بر مشارکت، از جمله افزایش مشارکت دانش آموز،
درک عمیق تر مفاهیم، توسعه مهارتهای تفکر انتقادی، و افزایش تواناییهای ارتباط بین فردی را برجسته میکند. علاوه بر این، این مقاله توضیح میدهد که چگونه این روشهای آموزشی به ایجاد یک محیط یادگیری پویا و فراگیر کمک میکنند، جایی که دانش آموزان احساس قدرت میکنند تا ایدههای خود را بیان کنند، در گفتگوی معنادار شرکت کنند، و دانش را به صورت مشترک بسازند. علاوه بر این، این آزمون به نقش مربیان در اجرای استراتژیهای مبتنی بر مشارکت به طور موثر گسترش مییابد و بر اهمیت ایجاد یک فضای حمایت کننده و تشویق کننده که تعامل فعال را پرورش میدهد، تاکید میکند. مفاهیم و توصیه های عملی برای مربیان ارائه میشود تا ادغام روشهای آموزشی مبتنی بر مشارکت را در شیوه های آموزشی خود بهینه
کنند و در نهایت تجارب آموزشی را غنیتر کنند و رشد جامع دانشآموز را ارتقا دهند.