چکیده:
بازنمایی، یکی از ابزارهای مناسب برای نمایش روابط بین اجزای یک مفهوم یا موقعیت است. اما هر بازنمایی نمیتواند یک مفهوم ریاضی را بهطور کامل شرح دهد. بلکه فقط اطلاعاتی راجع به جنبه هایی از آن مفهوم را نشان میدهد. حل یک مسئلة هندسی, اغلب اوقات نیازمند تعامل بین این سه درک (اجمالی, عاملی و استدلالی) و تشخیص تمایز آنها از یکدیگر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تغییرات روش های تدریس هندسه در دوره متوسطه اول به روش مروری کتابخانه ای انجام شد. نتایج این تجربه حاکی از آن است که استفاده از ابزارهای الکترونیکی به درک و یادگیری بهتر مفاهیم درسی کمک میکند و روش مناسبی است که با غنیسازی محتوای کتاب درسی» تصویرسازی دقیق تری را از مفاهیم سه بعدی هندسی برای دانش آموزان ممکن میسازد. تکرار و تعامل بیشتر در این خصوص, زمینه تقویت تفکر تجسمی دانش آموزان را فراهم کرده و علاوه بر آن» محتوای تکمیلی مناسبی را برای استفاده سایر دانش آموزان» معلمان و حتی مولفان کتاب درسی در اختیار می نهد. پیمودن این مسیر در نهایت کیفیت ارتباط تعاملی بین محتوای آموزشی» دانشآموزء معلم و مولف کتاب درسی را بهبود میبخشد.