چکیده:
ادب پایداری» معمولا به آثاری ادبی اطلاق می شود که تحت تاثیر شرایطی چون اختناق و استبداد داخلیء نبود آزادی های فردی و اجتماعی, قانون گذاری و قانون ستیزی و مبارزه با بیداد داخلی یا تجاوز بیرونی پدید می آیند. عمر آبوریشه و عارف قزوینی» دو تن از چهره های شعر معاصرء در روزگاری پر از آشوب و ظلم زیسته اند که زندگی آنها با حوادث و رخدادهای آن عصرء پیوندی محکم خورده است. اوضاع آشفته ی سوریه و ایران» این دو شاعر را به سمت و سوی دفاع از میهن سوق داد آنها با سلاح تیز و برنده ی شعرشان» ضد بیدادگری و ستم های زمانه ی خویش به مبارزه برخاستند و دفاع از ارزش های میهنشان را به طور گسترده در اشعارشان منعکس کردند و در این مسیرء سختی های فراوانی را متحمّل شدند. بررسی تطبیقی اشعار این دو شاعر با روش تحلیلی - توصیفی و رویکرد تطبیقی و بر اساس موضوعات شعری,» برای ما نمایان می کند که در روزگار زندگی آن دوء بسیاری از مسائل سیاسی و اجتماعی دو کشورء شبیه یکدیگر برد در شعر عارف قزوینیء شاعر معروف دوره مشروطیت. مفهوم وطن» بازتاب گستردهای دارد. عارف به لقب " شاعر ملّی ایران " مزیّن و این» به راستی زیبنده ی عارف و شعر اوست. عارف قزوینی در عصر خفقان استعمار روسیه و انگلیس و استبداد شاهان قاجارء و آبوریشه در دوران پر خفقان و اختناق استعمار فرانسه بر سوریه و انگلیس و صهیونیسم بر فلسطین» زندگی می کردند. هر دوء از شاعران آزادی خواه» سیاسی و روشنفکر ایران و سوریه هستند که با سلاح فرهنگی» علی رغم گزینش متفاوت از زبانء به مبارزه و افشاگری علیه استبداد داخلی و استعمارگران خارجی پرداخته اند. دار بودن روحیه ی سرکشی و آزادیء شوق به زندگی و بیزاری از مرگ ستایش آزادی و آزادگی, شناساندن چهره ی ظالم و بیا بیدادگری های او حمایت از جنبش اصلاح گرایانه مردمی و امید به آینده ای درخشان» از مهمترین جلوه های پایداری در این دو شاعر است.