چکیده:
براون در این مجموعه سخنرانی اصالت تاریخی طب اسلامی را با مستندات حدود بیست شرقشناس در طب اسلامی از رنسانس تا قرن بیستم ارایه کرده است. او نقش عنصر ایرانی در سیر تکاملی پزشکی اسلامی را پر رنگ دانسته است. و بر عمل گرایی و واقع گرایی طب اسلامی تاکید ورزیده است. و نقش کالبدی طب اسلامی را انتقال و توسعه تکاملی درمعارف پزشکی از دوره باستان و ابتکار و نواوری در تجارب پزشکی در قرون وسطی میداند. فرضیه بروان این است که پدیده طب در قرون وسطی با نام طب اسلامی نه عربی در تاریخ مقام کالبدی دارد. در سخنرانی چهارم این فرضیه را خود نقد کرده است و می گوید: اثبات ان بسیار دشوار است و هنوز نیازمند به تحقیقات در مصادر نخستین طب اسلامی و ترجمههای لاتین از مصادر طب اسلامی در اوایل رنسانس است.