چکیده:
امروزه حقوق مالکیت معنوی، حق مولف، کپی رایت، حقوق مالکیت فکری یکی از مسائل مهم و نوپدید
در عرصه حقوق بینالملل است. تحولات روزمره در زندگی بشرء تخصصی شدن مشاغل اجتماعی و به
طور کلی علوم، پیچیدگی در کلیه روابط و شئون زندگی و پیشرفتهای شگفت انگیز در عرصه
فناوریهای اطلاعات و ارتباطات از یک سو سبب شده تا استفادههای غیرقانونی از دستاوردهای علمی و
فناوری صورت گیرد و از سویی دیگر برخورد با این امور غیراخلاقی کشورها را وادار به بروز کردن
مقررات و قوانین جدید در این زمینه کرده است.
نظر به اهمیت این مسئله، در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی به بررسی حقوق مالکیت معنوی در اسناد ومعاهدات داخلی و خارجی پرداخته است و چنین به دست آمد که در سال ۱۸۸۶ کنفرانس برن با هدف
حمایت از آثار ادبی و هنری به عنوان (WIPO) با هدف ارتقای حمایت از مالکیت فکری در سراسر
جهان از طریق همکاری بین دولتها و در صورت لزوم با همکاری سایر سازمانهای بینالمللی و همچنین
ایجاد همکاری اداری بین اتحادیههای تاسیس شده به وسیله معاهدات تحت نظر پا به عرصه ظهور گذاشت
و سپس اتحادیههای متعددی وابسته به ان ایجاد شد.
تلاشهای بینالمللی برای حمایت از حقوق مالکیت فکری و تلاشهای بینالمللی برای توسعه مقررات
ناظر برای حمایت از حقوق مالکیت فکری منجر به تصویب تعدادی کنوانسیون و موافقتنامه
کنوانسیونهای حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری، کنوانسیونهای حمایت از حقوق مالکیت صنعتی،
معاهده همکاری ثبت اختراع، موافقتنامه جنبههای تجاری حقوق مالکیت فکری (Trips) ازجمله
آنهاست. حمایت از حقوق مالکیت صنعتی در ایران به سال ۱۳۱۰ بازمی گردد. در عرصه بینالمللی ایران
در سال ۱۳۳۷ به کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی پیوست.
با تصویب قانون جدید ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علائم تجاری در سال ۱۳۸۹ که با هدف انطباق
مقررات این قانون با موافقتنامه جنبههای تجاری مرتبط با حقوق مالکیت فکری در زمانهای تجارت و
سرعت بخشیدن به فرآیند الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت WTO تصویب شد. برای اولین بار ثبت
و حمایت از طرحهای صنعتی وارد نظام حقوق مالکیت صنعتی ایران شد و این در حالی بود که قانون سال
دراین باره ساکت بوده و حمایتی از طرحهای صنعتی ننموده بود