چکیده:
تربیت. فعلی است که اخلاق حاصل آن است. اگرچه تمام آن نیست؛ زیرا پرورش استعدادهای فکری و ذهنی و ذوقی و غیره که
همگی در دایره تربیت و از موضوعات آن هستند. به جهت این که به طور مستقیم با ملکات نفسانی و خصوصیات اخلاقی مرتبط
نیستند» جزء اخلاق محسوب نمیگردند؛ مثلا پرورش حافظه و قدرت استنتاج و استعدادهای هنری و ذوقی اگرچه در محدوده
تربیت قرار میگیرندء ولی چون مستقیما با صفات اخلاقی مرتبط نیستندء جزء اخلاق محسوب نمیگردند.دوره ابتدایی در آموزش
و پرورش مهم ترین دوره محسوب میشود « که تداوم بخش تکوین شناختی» زیستی و اجتماعی کودک است» دوره مثمر به
ثمری برای کودک از جهت اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیل» تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگران
بوجود می آید» می باشد و زمینه را فراهم می کند تا توانایی ها و استعدادهای هر کودک بتدریج شکوفا شود. تربیت. مفهوم
پرورش و ساختن را میرساند و بس. از نظر تربیت فرق نمیکند که تربیت چگونه و برای چه هدفی باشد؛ اگر بخواهیم با اصطلاح
صحبت کنیم. باید بگوییم فن اخلاق و فن تربیت یکی نیست ... فن تربیت وقتی گفته میشود که منظور مطلق پرورش باشد.
اگر اخلاق را که صفات نفسانی و اعمال و رفتار عالی انسانی استء در جهت صحیح و مثبت لحاظ کنیم» اخلاق در این معنا یکی
از ثمرات. بلکه مهمترین ثمره تربیت است.