خلاصه ماشینی:
"اما با این کار فکر می‌کنم هم به کارم بعد دادم و می‌شود گفت پرسپکتیو شده است.
اما روزهای بعد که رفتم،احساس کردم بیشتر از این‌که عکس‌های خلاقه باشند کارهای مستند اجتماعی خیلی زیاد بود.
فکر می‌کنید به چه علت کیفیت کارها خوب نبود؟ یکی این‌که همه به پلات روی آوردند و این واقعا کیفیت کار را پایین می‌اورد.
فکر می‌کنید این پیشرفت چطور حاصل شده است؟ احساس می‌کنم آرام‌آرام به عکاسی بیشتر توجه می‌شود.
در کارگاهی که با آقای مهاجر و نجم‌آبادی داشتم چند تا عکس سیاه و سفید تقریبا مشابه این عکس‌ها گرفتم که البته خیلی شخصی‌تر از عکس‌هایی بودند که در نمایشگاه ارائه کردم.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) فکر می‌کنید عکس‌های«دوسالانه عکاسی» منتخب خوبی برای نمایندگی شاخه‌ای از عکاسی ایران باشد؟ به این معنا نه.
اما کار آقای محمد غزالی نسبت به آثاری که دیدم خیلی پخته‌تر بود و کارهایی دیدم که عکس‌های بسیار خوبی بودند.
نظر شما درباره‌ی تشکیل انجمن عکاسان خلاقه ایران چیست؟ گفتگو با برگزیدگان دوسالانه‌ی عکس حتی اگر این انجمن هیچ کاری هم انجام ندهد و فقط یک معرفی‌نامه به من بدهد تا بتوانم در مکان‌های مختلف ارائه کنم خوب است.
فکر می‌کنم یک مقدار زیاد است و اگر تعداد کارها کمتر بود کل نمایشگاه قوی‌تر می‌شد.
خیلی از عکاسان معتقد هستند که این شیوه‌ی عکاسی مد شده است و مانند یک موج زودگذر، مثلا تا 01 سال دیگر از بین می‌رود و جایگاهی در تاریخ عکاسی ایران ندارد."
(
, 
, 
)
