یادداشت سردبیر سرمقاله

"همصحبت ناشناس من، ناچار سری به تایید تکان می‌دهد و می‌گوید:البته درست است ولی آخر بعضی‌هایشان یک جوری هستند!می‌خندم و می‌گویم: دوست عزیز!فکر نمی‌کنی ما هم به چشم دیگران یک جوری باشیم؟!... با تردید می‌پرسد:شما امسال جزو معلمان نمونه هستید؟وقتی جواب منفی مرا می‌شنود،با تعجب ادامه می‌دهد که:سالهای قبل هم به عنوان معلم نمونه انتخاب نشده‌اید؟با سر،جواب منفی می‌دهم و می‌گویم: ولی قرار بود فقط یک سئوال بکنید!می‌خندد و در حالیکه هیجان‌زده شده است می‌گوید:معذرت می‌خواهم. ولی خود مانیم اگر معلم نمونه شده بودم شما نباید حرفهایم را می‌پذیرفتید؟مگر قرآن نمی‌گوید:نحن ابنا الدلیل؟-ما فرزندان استدلال هستیم-می‌گوید: ولی در میان همکاران خیلی‌ها همین‌طوری فکر می‌کنند که من گفتم،کاش این حرفها را آنها هم می‌شنیدند!می‌گویم: شما می‌توانید این کار را بکنید. می‌پرسد:به آنهایی که بی‌دلیل حرف می‌زنند چه بگویم؟جواب می‌دهم همانچه را که قرآن گفته است:قل‌هاتو برهانکم؟ان کنتم صادقین(دلیل‌هایتان را بیاورید اگر راست می‌گویید)و اضافه می‌کنم که:یستمعون القول،و یتبعون احسنه یعنی حرفها را بشنوید و بهترینشان را پیروی کنید."