یکصد و ده حکایت: حکایت صد و هفت ادب و هنر

"تذییل در بین کارهای زیانبار عباس افندی و شوقی افندی ما نمیدانم این کار را که شرح میدهیم مفید قلمداد کنیم یا مضر؟گمان میکنم اگر آنطور که وانمود میگردند عمل شده بود اقلا بی‌ضرر بود ولی چون عمل‌ نشد این کار هم برای ایران پرضرر و یا اقلا بیفایده شد شرح قضیه‌ اینکه بعد از جنگ بین الملل اول که زمزمهء مهاجرت یهود بارض‌ فلسطین آغاز شد عباس افندی بمریدانش نوشت که پول بفرستید تا زمینهای اطراف کره را برابر شما بخریم که از هر تجارتی‌ سودمندتر است زیرا بیوه‌یانی که باین حدود بیابند این اراضی‌ را بقیت‌های گزاف میخواند اغنام هم که هرچه رؤسا بگویند وحی‌ منزل میدانند شروع کردند به پول فرستادن و گمان میگردند اراضی‌ بنام خودشان خریده میشود و یکوقتی در حیفا دارائی املاکی خواهند شد اما آنچه من در آنجا دیدم هر قطعه زمینی که خریده میشد هم شوقی؟ در این باب دستوراتی داد و این زمزمه را تجدید کرد ولی از آنجا که من خبر و شرشان را بخودشان گذاشته و از این بساط دزد بازار و تقلبات هزار رنگ کشیده بودم نفهیمدم دستور شوقی‌ بکجا انجامید اینقدر میدانم اغلب آن اراضی که مال بیوه‌زنهای‌ ایرانی است و شاید بیشتر مالکین آنهم مرده‌اند بتصرف شوقی‌ درآمد و چون شوقی با هر بیگانه‌ئی سازش دارد مگر با ایرانی‌ اگرچه مریدان خودش باشند و او مریدان ایرانی را تنها برای‌ فریب خوردن و پول دادن میخواهد و در هیچ امر دیگر با ایشان‌ سازش ندارد و کسی را دخالتی نمیدهد اینست که در این کار هم اگر نفعی باشد اول ؟؟؟ شوقی بیگانه‌پرست میرسد دوم از حیث‌ ملکیت بیهودیانی که پولی دو پول و سه پول باو میدهند."