خلاصه ماشینی:
"دایرة المعارف سازهای ایران(جلد اول) محمد رضا درویشی مؤسسه فرهنگی-هنری ماهور،1380 (به تصویر صفحه مراجعه شود) سازشناسی که یکی از مهمترین رشتههای موسیقی اقوام(اتنوموزیکولوژی)به شمار میرود در کنار شناسایی موسیقی آوازی به عنوان یکی از عوامل شناخت و درک ارزشهای فرهنگی و ویژگیها و معیارهای زیباییشناختی یک جامعه از اهمیت خاصی برخوردار است.
با نگاهی به کتاب میتوان اهمیت سازشناسی را از نظر نویسنده اینگونه برشمرد: -نام ساز،نام قطعههای تشکیلدهندهی ساز،نام مواد به کار رفته در ساختمان ساز،اصطلاحات محاورهای نوازندگان،نام مقامها و آهنگها، اصطلاحات مربوط به تکنیکهای اجرایی که میتوانند زبانشناسان را در بررسی زبان و گویشهای رسمی و غیر رسمی قومهای گوناگون و پیگیری نقل و انتقال این واژهها از فرهنگی به فرهنگ دیگر یاری دهد.
جلد اول کتاب حاضر که به سازهای زهی رایج در نواحی مختلف ایران میپردازد در بخش اول 16 ساز زهی زخمهای(مضرابی)و در بخش دوم 16 ساز زهی آرشهای(کمانی)را مورد بررسی قرار داده است."