"خبر ابتدائی-طلبی-انکاری گاهی خبرگزار طرف خطاب خود را که عالم بفائدهء خبر و لازم آنست جاهل فرض کرده و خبر را باو القا میکند زیرا می‌بیند که روش مخاطب او بمقتضای دانشش نیست و در حقیقت با جاهل یکسان است چنانکه بکسی که میداند باده‌گساری یا استعمال تریاک یا شهوترانی،جنگیدن یا صحت جسمانی و سلامت عقلانی است معهذا مرتکب آنها میشود میگوئی اینها بجسم و جانت ضربت مهلک وارد می‌سازد و یا بکسی که می‌بیند و باز می‌پرسد که این چیست که می‌بوئی میگوئی این گل است که می‌بویم زیرا مقتضای علم او اینست که این پرسش را نکند و چون عمل بمقتضای آن نکرد او را جاهل فرض میکنی و در این مورد است که سخنور باید از لحاظ پرهیز از لغو باندازهء حاجت سخن‌ساز کند و در ترکیب سخن لفظ زائدی بکار نبرد یعنی قیودی که مؤکد حکم باشد مانند البته یا هان یا هلا یا آوردن جملهء اسمی مانند(باده‌گساری است که چنین و چنانت میکند)یا تکرار آن بمنظور تأکید لغو است که باید از آن احتراز نماید و چنین خبری را«خبر ابتدائی»نامند چنانکه در موردی که ذهن طرف خطاب از حکم و یا تردید در حکم خالی باشد نیز آغاز سخن به«خبر ابتدائی»باید کرد."
(
, 
, 
)
