خلاصه ماشینی:
"فرات گفته است: گواه تو بس،این عملهای زشتت تو بیجا بپوشیدن انکار داری بیجا نکرده اطلاق بر ما فرات گیتی در راه شعر دیده است هر دم روانی ما جا دارد بمعنی مناسب است و بموقع بکار میرود گوید در بزم میهمانی بس گریه بیتو کردم جا دارد آنکه خندی بر میهمانی ما پا زدن اصلا بمعنی زدن با پا میباشد یعنی همان اصلی لغوی ولی گاهی دیده شده است که کسی چون شیئی را نپسندیده و قبول نکرده و از آن خوشش نیامده با پا آنرا زده و بدور افکنده است پا زدن را باین معنی و عمل گرفتهاند یعنی ناچیز شمردن و بدور افکندن و بیاعتنائی کردن و این را قدما هم گاهی استعمال کردهاند و گاهی هم بمعنی فریب دادن است فرات گوید شکر لله که بپا داری عشق رخ دوست سربلندیم و باوضاع جهان پا زدهایم آبزیرکاه این کلمات همان معانی سادهء خود را دارد اما چون آب بزیر کاه افتد کاه بر روی آب ایستد و آبرا بپوشاند و آب دیده نشود انسان بتصور آنکه زمین است پا بر روی کاه گذارد و در آب فرو شود باین مناسبت کنایه شده است از مردمی که کاری کنند(غالبا دشمنی برخلاف دیگری)که طرف نداند و نفهمد و به مقصود خود از غفلت دیگران فایق آیند."