چکیده:
شکلگیری حکومتهای مردمی در آمریکای لاتین و به ویژه در ونزوئلا، به چالشی اساسی
برای حکومتهای لیبرال غربی و در رأس آن ایالات متحده تبدیل شده است. تحول در شرایط
زندگی مردم این کشور و رویکرد بشردوستانه این حکومت به دیگر جوامع، انتقاد
دولتمردان و رسانههای آمریکایی را به همراه داشته است. بیشک تداوم این موفقیتها
نه تنها حکومتهایی از این دست را در بین جوامع مختلف محبوبتر میسازد بلکه
ناکارآمدی حکومتهای لیبرال را بیش از پیش عیان مینماید.
خلاصه ماشینی:
"هنگامی که حاکمان خودکامه کشورهایی چون برخی کشورهای عربی خلیج فارس سرمایههای ملی کشورهایشان را به غارت میبرند و پول حاصل از فروش نفت را به حسابهای شخصی خود در بانکهای سوئیس منتقل مینمایند و حتی بخشی از آن را صرف حمایت از تروریستها مینمایند، سیاستمداران آمریکایی آنها را به عنوان دوستان و متحدان مورد اطمینان خود مورد ستایش قرار میدهند؛ اما هنگامی که رئیسجمهور مردمی ونزوئلا که در انتخاباتی کاملا دمکراتیک به این سمت انتخاب شد، از سود نفت برای بهبود وضعیت زندگی فقرا بهره میبرد، با زشتترین القاب مورد اتهامات همین سیاستمداران آمریکایی قرار میگیرد.
اما به راستی چرا واشنگتن با این لحن با ونزوئلا برخورد میکند؟ پاسخ این سؤال را میتوان در گزارش اخیر شبکه سیانان جست: «هماکنون دولت ونزوئلا میلیاردها دلار درآمد حاصل از فعالیت شرکت نفت دولتیاش را صرف تأمین و ارتقاء مسکن، آموزش و خدمات بهداشتی مینماید و در این شرایط است که زندگی مردم این کشور روز به روز بهتر میشود."