چکیده:
آسیبشناسی حکومتها و جوامع از دیدگاه امام علی(ع)،اعم از انقراض دولتها و تمدنهاست و جنبههای وسیعتری را شامل میشود.زوال و انقراض،نه فقط شکست نظامی و سیاسی را در برمیگیرد، بلکه مشتمل بر غوطهور شدن جوامع در امواج گناهان،به زوال نعمتها دچار شدن، به ذلت و خواری و نزول عذاب الهی و عقوبت نیز میگردد. در بخشهای مختلف این مقاله،عامل اصلی تهدیدکننده جوامع و حکومتها و سپس سایر عوامل مهم دیگر مورد بحث قرار گرفته و پس از آن آسیب پذیریهای حاکمان و مدیران مورد بررسی قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"همبستگی امت اسلامی بود و برای این منظور هیچ فرصتی را از دست نمیداد؛
این در حالی است که از نظر امام(ع)«اتحاد،امری طبیعی و فطری است
براساس دین خدا-که آیین فطرت است،با یکدیگر برادر و پیوسته هستید و ناپاکیهای درونی و انگیزههای زشت،موجب تفرقه و جدایی میان شما شده است.
امام(ع)در این خطبه نیز وضعیتی ناگوار از آینده را برای ترک جهاد
مردهاند و این همان معنای سخن نغز امام در نهج البلاغه است که میفرماید:
تحریک کرده و در آخر به این اصل کلی اشاره میکند که خیال نکنید اگر شما به
در سخن دیگری حضرت علی(ع)از این که مردم در پیکار با معاویه
امام(ع)ضمن آن نامه،بزرگترین خطری که انقلاب را تهدید میکند،از زبان پیامبر خدا برای او تشریح کرد.
این نابودی و اضمحلال جزء قوانین ثابت الهی حاکم بر جهان است که
در نامه امام(ع)به مالک اشتر نیز ذکر شده است.
نابودی آنها این بود که مردم به آسانی و بدون رشوه نمیتوانستند به حق خود
این که مردم کوفه در مقابل رواج گناهان و نقض قوانین الهی از خود واکنشی
55این سخن در شرایط ویژه خود آن هم به عنوان توصیه برای دو شخصیتی که هر دو از امامان و رهبران بزرگ امت اسلام
میشود: الف)بیتوجهی به توده مردم:در بخش دیگری از فرمان امام علی(ع)به مالک
وضعیت مالی است که باید از این تغییر شرایط در بهرهوری و کمک به بندگان خدا و نزدیکی به آنها استفاده نمود.
:از رعیت،آنان را که عیبجوترند،از خود دور کن؛زیرا مردم عیوبی دارند که رهبر امت در پنهان داشتن آن از همه سزاوارتر است."