خلاصه ماشینی:
در سال 1329 از دانشسرای عالی،درجه لیسانس در ادبیات فارسی گرفت.
در سال 1336،از پایاننامه دکترای خود، که تتبع در دیوان ظهیر فاریابی به راهنمایی استاد بدیع الزمان فروزانفر بود،دفاع کرد و به اخذ مدرک دکترای زبان و ادبیات فاریسی توفیق یافت.
آثار وی به دو بخش غیر مستقل،و مستقل تقسیم میشود:بخش غیر مستقل،شامل همکاری ایشان است در تصحیح دیوان کبیر(چاپ بدیع الزمان فروزانفر)و تصحیح کلیله و دمنه(چاپ مجتبی مینوی)و در بخش مستقل،شامل سه کتاب ارجمند است:1.
مقاله«به دیده انصاف بنگریم»:پاسخ نقدی است که از نفثه المصدور شده(پیوست چاپ دوم این کتاب).
«نقد نقد استاد مینوی از دیوان کبیر»:مقالهای که قرار بود در مجله راهنمای کتاب چاپ شود و با موافقت وی هرگز چاپ نشد.
دو اثر تصحیحی چاپ شده ایشان عبارتند از: 1.
نفثه المصدور شهاب الدین محمد خرندزی زیدری نسفی،که در سال 1343 در تهران چاپ شده 2.
دیوان ظهیر فاریابی،که در سال 1380 به کوشش دکتر اصغر دادبه در تهران(نشر قطره) منتشر شده است.