یاد و یادبودها: آی میقات نشین! ادب و هنر

"و به هرکسی گوشی در راستهء هوشش داشت از فراز قد بگذشته صلا در داد: آی«میقات»نشین،برخیز!- و کبریائی را «غرب»دریائی شبمند برگیر، و نفس را بگذار در هوای سحرآوردهء جغرافی«شرق»! و او تکیهء دستش را ریخته بود،آنجا به دلآویزهء آثارش(این«در یتیم»!) و کنون به تماشا،شاید گوش می‌دارد هر ذرهء او- چابک آنگونه که رد خط کردارش در حرف به ماست- که سرودش رفته،می‌گردد باز: آی«میقات»نشین،برخیز! و کبریایی را از«غرب»دریائی شبمند برگیر، و نفس را بگذار در هوای سحرآوردهء جغرافی«شرق»!"