خلاصه ماشینی:

"پاسخ کامل به این پرسش این‌ است که روابط میان موردهای بالفعل از لحاظ تنوع به‌ همان اندازه موردهایی که در میان متعلق‌های سرمدی‌ در قلمرو تجریدات وجود دارند غیر قابل فهم هستند. مقدمه درک و فهم این انواع داخل شدن(یک مورد به درون ذات دیگری)توجه کردن به این نکته است که‌ آنها در حالتهای تحقق سلسله مراتب انتزاعی که بحث آن‌ در فصل پیشین آمد دخیل هستند. رویداد(الف)همچنین‌ در درون خودش،نامتعینی را به شکل آینده دربر دارد، آینده‌ای که به دلیل گنجانده‌شدنش در(الف)دارای‌ تعین جزیی است و همچنین دارای نسبت مکانی-زمانی‌ متعین با(الف)و با رویدادهای واقعی گذشته از(الف)و رویدادهای حاضر برای(الف)است. این تحقق تند یا به مرجعی از متعلق‌های مقدماتی‌ سلسله مراتب متناهی برای متعین ساختن رویدادهایی‌ بجز(الف)(به صورت موقعیتهای آنها در گذشته،حال و آینده)نیاز دارد؛یا به تحققی از این متعلق‌های سرمدی‌ در روابط متعین نیازمند است،اما تحت نظر معاف از درج شدن در طرح مکانی-زمانی نسبت بین رویدادهای‌ واقعی بالفعلی. این یک‌ خصوصیت ماوراء الطبیعی کلی است که تمام رویدادها را،در حالتی خاص برای هر رویداد دربرمی‌گیرد. ولی،در ماوراء این‌ محدودیتهای جزئیات،فردیت وضعی کلی در دو طریق‌ محدود می‌شود:در وهلهء اول دورهء واقعی رویدادهاست، که ممکن است مادامی که به امکان سرمدی مربوط است‌ به صورت دگیری باشد،ولی درهرحال آن دوره است. این محدودیت سه صورت به خود می‌گیرد،1-روابط منطقی خاص که تمام رویدادها بایستی با آنها سازگار باشند،2-انتخاب روابطی که رویدادها با آنها سازگارند، و 3-جزئیتی که دوره راحتی در آن روابط کلی منطق و علیت تحت تاثیر قرار می‌دهد. مادامی که موقعیت ماوراء الطبیعی کلی مطرح‌ است،ممکن است کثرت‌گرایی وضعی جدا از محدودیت‌ منطقی یا محدودیتی دیگر وجود داشته باشد."