خلاصه ماشینی:
"بررسی کتاب «موانع تاریخی توسعهنیافتگی در ایران» در سه فصل تنظیم شده است؛ عناوین فصول سهگانه عبارتاند از: فصل اول: بطلان نظریة تکامل یک خطی جوامع بشری برای جامعة ایران؛ فصل دوم: چرا ایران همزمان با غرب و یا اندکی پس از آن صنعتی نشد؟ فصل سوم: سرآغاز دگرگونیهای بنیادی در نظام اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جامعة ایران.
این پایگاهها، بدین ترتیب از صنعتی شدن ایران جلوگیری کردند که مازاد تولید اجتماعی را جذب میکردند و اجازه رشد به جامعه نمیدادند؛ «پایگاه این قدرتهای بی حد و مرز که در تمدن ما قبل سرمایهداری ایران برای هزاران سال دوام و در هیئتی از استبداد شرقی تجلی مییافتند، بر اساس اقتصاد و سیستم آبیاری و سلطة مالکیت عمومی بنا شده بود و مآلا یک دستگاه عظیم اداری و کاغذ بازی را به همراه ابزارهای اجرایی خود مانند ارتش و سایر سازمانهای شبه نظامی دیگر جهت ادامة بقاء، تجدید تولید و گسترش نظام به طور کلی ضروری مینمود و این خود نیز در تحلیل نهایی، تمرکز و جذب مازاد تولیدات اجتماعی را از طریق این دستگاه عظیم اداری اجتنابناپذیر میکرد» (ص168).
از نظر سانکل، سرمایهگذاری مستقیم خارجی توسط شرکتهای فراملی که در مرکز سرمایهداری جهانی مستقرند، باعث میشود کنترل فناوری، طراحی محصولات و بازاریابی در دست آنها باشد و تقسیم کار بینالمللی را شکل میدهند؛ به عبارت دیگر، شرکتهای فراملی نوع صنعتی شدن در پیرامون را تعیین میکنند؛ در نتیجه، کشورهای جهان سوم همیشه در وابستگی و عقبماندگی فناوری نسبت به مرکز جهانی نگه داشته خواهند شد."