خلاصه ماشینی:
"این حرکت،تحریم مراسم نوروز از طرف امام و سایر مراجع،به نشانهء مخالفت با برنامههای ضد اسلامی رژیم بود؛به طوری که در اواخر اسفند 41،امام با صدور اعلامیه،نوروز 42 را عزای عمومی اعلام کردند و در پیامی که به صورت اعلامیه برای علمای تهران و شهرستانها ارسال نمودند،اظهار داشتند: «اینجانب عید نورز را به عنوان عزا و تسلیت به امام عصر عجل الله تعالی فرجه، جلوس میکنم و به مردم اعلام خطر مینمایم.
به بخشی از سخنان ایشان که در پایان درس روز آخر سال 41 ایراد شده است و توسط یکی از مأموران ساواک گزارش گردیده،توجه فرمائید: «ریاست ساواک تهران 413-1/1/41 گزارش تا ساعت 30/17 و 1/1/41 به شرح زیر است: عصر روز 29/12/41[امام]خمینی در مسجد اعظم مطالبی به شرح زیر اظهار داشت:آقای علم بیسواد است-اطرافیان شاه خائن هستند-من نمیترسم و مبارزه را ادامه خواهم داد،دولت به دین اسلام صدمه میزند و ما عید نداریم و مردم این دولت را نمیخواهند».
عکس العمل مراجع نجف در برابر فاجعه فیضیه،موجب به حرکت درآمدن مردم و طلاب حوزههای علمیه نجف و کربلا گشت؛به طوری که طلاب حوزه علمیه نجف به پیروی از مراجع بزرگ آن زمان،دست به راهپیمایی زده،و مراتب انزجار خویش را از رژیم با برپایی مجالس ترحیم و عزاداری برای شهدای فیضیه اعلام داشتند.
1 عکس العمل مراجع قم و علمای داخل کشور صدور فتوای حرمت«تقیه»و وجوب اظهار حقایق،از طرف امام خمینی،بعد از وقوع حادثه،در شرایطی که گمان نمیرفت کسی به حمایت از ایشان برخیزد،با شکسته شدن جو رعب و وحشت،جوش و خروشی دوباره آغاز شد،و مراجع قم (آیات گلپایگانی،مرعشی نجفی،شریعتمداری)سکوت را شکسته،و در برابر این واقعه واکنش نشان داده شد؛که این واکنشها بیشتر به صورت صدور اعلامیه و یا نامه و ارسال تلگراف بود."